11 juli 2016

Judaskus van Linda Jansma

Het was even wachten, maar dan heb je ook wat: ‘Judaskus’ van Linda Jansma! En uiteraard was het weer een topper! Ik had ook niet anders verwacht eerlijk gezegd. Hoge verwachtingen zijn gevaarlijk als het om boeken en films gaat, maar bij Linda Jansma durf ik dat wel aan.

In ‘Judaskus’ volgen we twee gezinnen en drie personages komen in dit verhaal aan het woord. Allereerst Barbara, de vrouw van huisarts Marcus. Zij is moeder van twee dochters en wordt begluurd en gevolgd. Van het andere gezin volgen we (stief)moeder Annelien en haar sombere (stief)dochter Daniëlle.

Annelien is nog maar 24 en getrouwd met de veel oudere Timo. Timo is niet echt te peilen en blijkt ook een hoop te verbergen. Annelien probeert een lieve en zorgzame moeder te zijn voor haar zoontje Josh en haar stiefdochter Daniëlle, maar alles wat ze doet wordt door Daniëlle niet gewaardeerd. Daniëlle is somber, bot en sarcastisch. Allereerst lijkt dit pubergedrag, maar later blijkt dat Daniëlle reden genoeg heeft voor haar botte en sombere gedrag.

Barbara is voor mijn gevoel dé hoofdpersoon. Ze zorgt voor haar twee dochters, werkt in de kleine bibliotheek van het dorp en is bevriend met Lotte, de assistente van haar man Marcus. Barbara ontdekt dat ze wordt gevolgd en begluurd. Dat begint rustig, maar al gauw dringt de gluurder zich steeds meer op, hij blijkt van alles te weten over het grote geheim wat Marcus en Barbara met zich meedragen. Marcus gedraagt zich ook steeds vreemder. En als iemand in je naaste omgeving zichzelf geheimzinnig gedraagt, zit er maar één ding op meestal: uitzoeken wat er aan de hand is. Barbara bijt zich daar helemaal in vast.

Twee verschillende gezinnen, maar in beide gezinnen circuleert onderhuidse spanning. Beide gezinnen krijgen hoe dan ook met elkaar te maken. Al gauw had ik door wie diegene was die Barbara overal volgde. Wat ik niet wist, waren de heftige geheimen en de mysteries die ontraadselt moesten worden. Linda Jansma geeft langzaam de stukjes van de puzzel, totdat je uiteindelijk ziet wat de uitkomst wordt. Uiteindelijk  zit er aan het eind van het boek nog een extra verrassing verstopt…

‘Judaskus’ leest snel! Dit komt door de korte hoofdstukken, de snelle wisselingen qua perspectief en de cliffhangers die je constant tegenkomt. Ik wou alleen maar doorlezen, steeds sneller, steeds ongeduldiger… Weten hoe het zit, weten hoe alles gegaan is… Het is heerlijk om weer zo’n pageturner van eigen bodem te lezen, zo’n thriller die je ’s nachts wakker houdt omdat je niet kan stoppen met lezen.