10 januari 2024

Leven met de dood van Iede Hoorn

Ik las weer een “meekijk-boek”, dit keer keek ik mee in de uitvaartzorg. ‘Leven met de dood’ bleek een fascinerend en kleurrijk boek te zijn!

Iede Hoorn is uitvaartverzorger, dit werk doet hij met veel passie en aandacht. Hij is modern, houdt van een uitdaging en niks is hem te gek. Hij besloot zijn ervaringen op te schrijven om te laten zien hoe open en persoonlijk zijn werk is. Dat ook uitvaarten modern, gek en zelfs grappig kunnen zijn. Kleinen en grote uitvaarten, jong en oud, alles komt voorbij in deze bundel!

Een intiem inkijkje

Iede Hoorn vind dat iedereen recht heeft op een mooie en persoonlijke uitvaart en hij doet enorm zijn best om zoveel mogelijk te weten over de overledene zodat hij een prachtige uitvaart kan regelen. Hij betrekt actief de kinderen erbij en probeert naar iedereen te luisteren. Hij probeert te bemiddelen bij ruzies aan tafel, stelt gerust en denkt actief mee. Is iemand gek van zebra’s? Dan betrekt Iede Hoorn dit helemaal in de uitvaart.

Niet alleen oudere mensen gaan dood, Iede Hoorn regelt regelmatig uitvaarten voor jonge mensen. Ook voor kinderen. Juist deze uitvaarten blijven hem het meest bij. Met toestemming van de nabestaanden deelt hij ook enkele foto’s in het boek. Deze foto’s vond ik erg indrukwekkend. De hoofstukken zijn kort, maar krachtig. Ook vertelt Iede wat het met hem privé doet, wie er helpt en waarom hij juist voor dit beroep koos.

Steeds meer open hierover

Het valt me op dat we steeds meer open worden over de dood en uitvaarten. Vroeger moest je erover zwijgen, het moest vooral beladen en sober zijn en het eindigde met koffie en cake. Tegenwoordig mag er gelachen worden, er worden leuke anekdotes gedeeld bij de uitvaart en gekke foto’s gedeeld en bij de koffietafel kan tegenwoordig alles. Waar mensen werken, gaat ook wel eens wat mis. Ook in de uitvaartzorg. Dat je bijvoorbeeld op het laatste moment ontdekt dat de kist alleen maar rechtop in de lift past, of dat je per ongeluk het carnavalsnummer geselecteerd hebt en daar pas tijdens de uitvaart achter komt.

Ik vond het ook erg mooi en inspirerend om te lezen over natuurbegrafenissen en wat er mogelijk is op dat gebied. Ook blikt Iede Hoorn nog even terug op de uitvaarten tijdens corona. Een tijd waarin zijn vindingrijkheid een grote rol speelde. Toch kreeg Iede Hoorn het voor elkaar om ook in die afstandelijke periode een intieme sfeer te creëren, die binnen de regels mogelijk waren.

‘Leven met de dood’ is beslist geen sober boek!