12 november 2023
Mailen met Hanneke Meier
Vandaag mailen we met Hanneke Meier! Ze schreef ‘Lucy’ en een verhaal over vastzitten in een kermisattractie. Daar wou ik wat meer over weten, dus tijd om te mailen met Hanneke!
We hebben het niet alleen over haar boeken, maar we mailen ook over het fenomeen: novelles. Het is echt een hype tegenwoordig en ik was nieuwsgierig of een auteur wel alles kwijt kan in een novelle. Ik besloot om in dit interview hier wat dieper op in te gaan met Hanneke Meier.
Laten we meteen over ‘Lucy’ beginnen, hoe kwam jij aan de inspiratie voor dit ‘Squid Game’ achtig verhaal?
Mijn man maakte tijdens het koken een opmerking nadat hij iets op het nieuws had gehoord. Ik weet niet precies meer wat hij zei, maar het was een reactie op een nieuwsitem. Iets in de trant van ‘Het lijkt wel een wedstrijdje wie de beste moord pleegt!’ Ik zei: ‘Ah, So you think you can kill!’ Op dat moment sloegen er een heleboel radartjes in mijn hoofd op hol. Ik heb de lepel waarmee ik door de saus aan het roeren was aan hem gegeven en heb mijn idee zo snel ik kon opgeschreven. De opzet van het verhaal ontstond binnen een minuut of tien! Ik ben snel begonnen met de eerste hoofdstukken, maar het liep niet lekker, het verhaal wat ik in mijn hoofd had kwam er niet uit.
Vanwege omstandigheden heb ik er daarna ruim een jaar niet meer aan kunnen werken. Begin 2021 heb ik het weer opgepakt en ik kwam er al vrij vlot achter waarom het niet liep: De hoofdpersoon was een man, maar zijn emoties waren te vrouwelijk! Daardoor ontstond ‘Lucy’. Ik heb die eerste hoofdstukken herschreven en het klikte ineens allemaal in elkaar. Het contrast tussen de liefdevolle moeder en de dingen die ze tijdens de spelshow moet doen vond ik ontzettend interessant om uit te diepen. Ook al weet ik zelf niet hoe het is om het te ervaren, ik kon me wel een voorstelling maken hoe het zou voelen als je zo voor het blok wordt gezet…
In ‘Lucy’ heb je het over een camera die in het oog wordt geimplanteerd, hoe kwam je op dit huiveringwekkende idee?
Voor het verhaal was het voor mij belangrijk dat alles op video werd genomen. Maar ja, er zijn natuurlijk niet overal camera’s, en waarom zou dat over pak ‘m beet 30 jaar wel zo zijn? Dat was wel een probleem wat ik moest oplossen. Ik dacht aan de mensen en families die hun hele leven filmen en op YouTube zetten, maar het moest wel een camera zijn die onder dwang gebruikt kon worden, en die niet zomaar neergelegd kon worden. Daardoor ontstond het idee om een camera in het oog te implanteren. Een vreselijk toekomstbeeld, maar in de wereld van ‘Lucy’ paste het wel.
Heb je het gevoel dat je in een novelle alles kwijt kunt, of voelt een novelle soms aan als een beperking?
‘Lucy’ is in eerste instantie geschreven om een volledig boek te worden. Uiteindelijk zijn dat drie losse delen geworden, alledrie in het formaat van een novelle. Wat ‘Lucy’ betreft voelde ik dus geen beperking. Voor ‘Hoog’ heb ik wel heel bewust gekozen voor een novelle. Na ‘Lucy’ was ik toe aan een iets minder gecompliceerd project. De insteek voor een novelle is veel anders. Je hebt nu eenmaal minder woorden om het karakter van je personages te verdiepen, of heel uitgebreid over een gebeurtenis te schrijven.
Het moet veel compacter. Dat kan een uitdaging zijn, maar als je met de goede mindset gaat beginnen, is het juist heel prettig om zo te werken. Het voelde zeker niet als een beperking. Ik denk dat dat ook komt door de manier waarop ik een verhaal bedenk en opstart. Nadat ik het idee voor ‘Hoog’ kreeg, ben ik het verhaal op gaan delen in hoofdstukken. Door het aantal woorden ongeveer in mijn achterhoofd te houden wist ik wat ik wel nodig was in het verhaal, of dat het wat minder belangrijk was om bepaalde gebeurtenissen in te leiden. Het is wel een uitdaging om een novelle te schrijven, want de lengte is nu eenmaal iets waar je rekening mee moet houden. Maar die lengte kan ook veel snelheid geven in het verhaal. Dat is wel tof om op te zetten!
Heb je eigenlijk zelf wel eens een keer vastgezeten in een kermisattractie?
“Vroeger” was ik niet bang voor attracties. Ik stapte overal in en niks was me te hoog of te snel. Ik ben bijvoorbeeld twee keer gaan bungeejumpen tijdens een vakantie in Spanje. Ook heb ik eens met mijn zus in een “levende schommel” gehangen. Op je buik in een tuigje, en dan met een rotvaart afgeschoten worden. Fantastisch! Op het moment dat die eigenlijk naar beneden zou moeten komen, bleef die steken op twintig meter hoogte… Toen vond ik het niet heel erg, maar sinds een aantal jaren heb ik last van hoogte- en dieptevrees en kan ik me niet meer voorstellen dat ik daar zo relaxed in die schommel heb gelegen. Ik weet dus precies wat Meral en Anne hebben doorgemaakt in het verhaal.
Ze zeggen wel eens dat je moet schrijven wat je weet, en ik denk dat dat ook wel is gelukt, als ik de reacties van lezers mag geloven. De spanning die goed voelbaar is, beeldend en realistisch omschreven… ik hoefde eigenlijk alleen maar dichtbij mezelf te blijven om te weten hoe het zou kunnen voelen om dit mee te maken. Afgelopen week heb ik mijn eigen angsten overwonnen. Samen met mijn gezin ben ik in een reuzenrad van 50 meter hoog gaan zitten. Het was eng, ik hield me aan de reling vast, ik durfde niet. Maar samen met de belangrijkste mannen in mijn leven is het me gelukt!
Waarom denk je dat novelles momenteel zo goed scoren?
Zelf heb ik uiteraard ook een aantal novelles gelezen van mijn collega’s. Mijn ervaring is dat het super relaxed is om binnen een paar uurtjes een afgerond verhaal te hebben gelezen. Zeker met alle dagelijkse beslommeringen is het prettig om je eventjes onder te kunnen dompelen in een hoofdpersonage, om te kunnen lachen om de dingen die ze meemaken of gruwelen bij een akelige gebeurtenis.
Ook denk ik dat novelles heel goed zijn om het plezier in het lezen weer terug te kunnen vinden als je dat eventjes kwijt was. Een dik boek kan dan heel lastig zijn om op te pakken, omdat je weet dat je er wel een aantal dagen mee bezig bent. Met een novelle krijg je toch die kick van een uitgelezen boek, maar dan veel sneller.
Heb je al ideeën/plannen voor het schrijven van een dik boek? Of blijf je toch bij de novelles?
Sterker nog, ik heb vorige week mijn nieuwste thriller-manuscript naar mijn uitgever gestuurd! Een “dik boek” dit keer, dus geen novelle. Heel erg spannend, maar daar kan ik nu nog niet veel over vertellen. Ook ben ik bezig geweest met een feelgood novelle, maar de thriller die nu klaar is riep vlak voor de zomer net iets harder om afgemaakt te worden. Wie weet ga ik nog met de feelgood aan de slag, of ga ik verder met een idee wat vorige week in me op kwam, maar eerst ga ik een tijdje genieten van rust en ruimte, want het schrijven van een boek vergt wel wat van je. Dan komt alles vanzelf wel weer opborrelen in mijn hoofd.
Van Hanneke Meier verscheen:
Hanneke, ik vond het hartstikke leuk om met jou te kletsen over novelles en jouw eigen werk! Dank je wel voor de leuke antwoorden en tot een volgende keer!
Wellicht ook interessant voor je: