6 september 2019

Moeder af van Fen Verstappen

‘Moeder af’ is het gevoelige debuut van Fen Verstappen! Ik had de eer dat ik het mocht lezen en ik vond het prachtig geschreven!

Een sterke en succesvolle moeder krijgt een hersenbloeding. Als ze ontwaakt uit haar coma is ze volledig invalide en niet meer in staat om te communiceren. Ze is moeder af en haar kinderen dragen zorg voor haar. De moeder was een succesvol modeontwerpster en had een kleurrijk en bruisend leven. Ze had het hart op de tong en wist van aanpakken. Zo anders wordt het leven als de moeder totaal afhankelijk wordt van anderen, ze moeten elkaar opnieuw leren kennen.

Pijnlijk en teder

‘Moeder af’ begint al gelijk rauw en direct. Twee mensen (waaronder de verteller) zijn net ouders geworden. Je leest hoe de ouders na de geboorte ineens in de woonkamer staan met hun kindje, maar dat er tijd nodig was om moeder te worden, om het te voelen. Deze opbouw is nodig om de brug te maken naar de moeder van de verteller die door een hersenbloeding plotsklaps moeder af is. “Op een dag ben je af als moeder. En op een dag ben je moeder af.” De toon is hiermee gezet door Fen Verstappen.

Je leert de moeder en haar leven kennen. Een gepassioneerde modeontwerpster, internationaal succesvol en een bijzonder hectisch en bruisend leven. Je leest hoe het gezin in elkaar zat en over de trip naar Parijs. Terug in het heden lezen we hoe de moeder gevonden werd in haar atelier en hoe het de moeder vergaat in het ziekenhuis in Breda. Waar je leest over de restjes Chanel nagellak op de nagels van moeder, maar ook de zak met urine die naast het bed hangt. De wrangheid van deze tegenstrijdigheden vond ik pijnlijk om te lezen, maar tegelijkertijd zo uit het leven gegrepen.

Venijnige stukjes

Een bijzonder emotioneel stukje vond ik de vondst van een pan bonensoep in de koelkast van de moeder. Achteloos in de koelkast gezet, te schuin, waardoor alles onder de soep zat. Op de dag dat het gebeurde.

Door steeds te wisselen van verleden naar het heden wordt het contrast pijnlijk duidelijk. Je leest over een stijlvolle en gepassioneerde vrouw en een hoofdstuk later hoe ze gevoerd moet worden met een lepel, omdat zelf eten niet meer lukt.

De schrijfstijl is ingetogen, maar het venijn zo voelbaar tussen de regels. De hoofdstukken zijn kort, soms zeer kort en dat vond ik juist goed. Het gaf letterlijk ruimte tot nadenken en om de moeder beter te leren kennen. ‘Moeder af’ is een gevoelige en venijnige debuutroman. Schitterend en pijnlijk tegelijk.