17 augustus 2019

Moord op de moestuin van Nicolien Mizee

Ik was zeer nieuwsgierig naar dit boek! ‘Moord op de moestuin’ kreeg maar liefst 5 sterren in de VN thrillergids. Ik heb het gelezen, ik geef de lezers na mij dit advies: neem het allemaal niet zo serieus en geniet van dit luchtige en humoristische verhaal, waar her en der ook nog wat venijn tussen de regels zit verstopt!

Thijs en Judith zijn een getrouwd stel. Thijs krijgt een hartaanval en komt na zijn verblijf in het ziekenhuis terecht in een huis vol herrie. De buren zijn grondig aan het verbouwen. Als Cora en Ab een pan soep komen brengen, besluiten zij dat dit zo niet kan…

De moestuin

Ze huren een boswachterswoning op Landgoed Groenlust. Judith besluit in een opwelling daar een moestuin te huren op het landgoed voor een symbolisch laag bedrag. Er zijn meerdere tuintjes die worden verhuurd, ze worden bijgehouden door markante tuiniers die zo hun eigen eigenaardigheden hebben. Zoals dwarse Govert (mij krijgen ze hier nooit weg!), dokter Zeelenburg, Zwanet en Kenny.

De zussen Fiep en Anne willen echter het landgoed verkopen, maar dat willen de tuiniers liever niet. Onderling hebben de tuiniers ook wat vetes met elkaar, zoals een strijd over een boom.

Grappige dialogen

‘Moord op de moestuin’ is vermakelijk en zit vol sarcasme, grappige dialogen en markante figuren. De moord die opgelost moet worden is een kleine bijzaak, zo klein dat dit boek -naar mijn mening- geen thriller genoemd mag worden, dus hoe de VN Thrillergids daar bij komt is mij een raadsel.

Het oplossen van de moord is nergens echt spannend, al is de wending die het verhaal neemt wel verrassend. Grotendeels leest dit boek dan ook als een grote comedy. Het zou me ook niks verbazen als vroeg of laat dit verhaal bewerkt gaat worden voor een film of serie. De personages zijn echte karikaturen, waar je tijdens het lezen in je hoofd al een acteur bij verzint.

Knipoog tussen de regels

Ik heb regelmatig gegrinnikt om de uitspraken van de personages en de grappige schrijfstijl van Nicolien Mizee. Zoals dat stukje waarbij ze omschrijft dat Judith in haar hoofd bedenkt dat Govert ooit in kruiwagen afgevoerd moet worden van het landgoed, omdat hij altijd roept dat ze hem daar nooit wegkrijgen.

Soms speelt ze ook met de lezer. Als je als lezer denkt dat één van de personages iets gaat zeggen wat typisch cliché is, dan schrijft Nicolien Mizee het zo op dat het lijkt alsof ze de lezer gelijk geeft, maar het cliché daarna toch lekker gebruikt. Alsof ze een knipoog tussen de regels doorgeeft. Ik doel dan op het stukje als ze in de auto zitten tijdens de enorme regenbui en er wordt gezegd dat dit goed voor het gewas is.

Gewoon leuk

‘Moord op de moestuin’ leest fijn en is gewoon leuk. Ik heb mezelf niet verveeld, het is nergens langdradig en de humor uit dit boek lag me wel. Toch blijft het ook veilig en vlak. Het is daarom voor mij geen boek wat overal bovenuit steekt en ik zal het ook niet over vijf jaar herlezen. En om maar met een cliché te eindigen: gewoon leuk voor tussendoor 😉