17 juni 2023

Over leven van Isa Hoes

Dit is een indrukwekkend en confronterend boek over borstkanker. Isa Hoes ontdekte in 2021 een knobbeltje in haar borst. Ze liet zich snel onderzoeken.

Het bleek inderdaad borstkanker te zijn. Een frustrerende en angstige situatie. Isa Hoes besloot dit nieuws in die periode nog niet naar buiten te brengen, maar er wel over te schrijven als verwerkingsproces. Ze schrijft over de bezoeken aan het Antoni van Leeuwenhoek-ziekenhuis, maar ook over het leven thuis en haar werk dat doorging.

Een frustrerend traject

Het traject dat ze inging was frustrerend en herhalend. Elke keer weer wachten op de dokter. Elke keer wachten op de uitslag. Elke keer terug voor dezelfde behandeling. Gelukkig gingen er steeds lieve mensen met Isa mee en was ze niet alleen. Thuis probeerde Isa moeder te zijn voor Vlinder die nog thuis woont, een verhuizing te regelen en deed ze vrolijk en actief op haar werk. Zo werd ze in die periode gevraagd voor The Masked Singer. In dit verhaal krijg je ook een kijkje achter de schermen van dit programma.

Naast de reguliere zorg, bezocht Isa ook andere mensen voor haar gezondheid. Eerst vond ik het verwarrend dat ze bij zoveel verschillende mensen advies ging vragen, maar later begreep ik dat wel beter. Ze wou alles doen om beter te worden, dat ze daarom alles aangreep. Ondertussen blikt ze ook terug op haar verleden, de dood van haar man en is ze eerlijk over haar onzekerheid en angsten. En soms was het ook allemaal teveel in dezelfde periode.

Durven leven

‘Over leven’ gaat over ‘overleven’, maar ook gewoon over het leven zelf. Durven leven, nieuwe dingen durven proberen, je kinderen zien opgroeien (zonder vader) en jezelf steeds afvragen of je het goed doet. Ik vond het prettig dat Isa Hoes reflecteert en eerlijk is over haar blunders en gedachtes. Maar ook intieme zaken schuwt ze niet. Ze schrijft over de momenten dat ze zich ziek voelt, diarree heeft, braakt en het liefst de hele dag in bed bleef liggen. Ik vond het goed dat ze dit ook deelde. Het hoort erbij, mensen kunnen zich er in herkennen.

Soms vond ik het verhaal iets teveel op het randje van zweverigheid en op het eind sloop de herhaling tussen de regels door. Iets te vaak had ik het idee dat ze iets al eerder gedeeld had, maar dan in andere woorden. Ergens snap ik dat, omdat dit verhaal een soort dagboek-vorm is en bepaalde gedachtes worden niet voor niets herhalende gedachtes genoemd, dus begrijpelijk dat het terugkomt in haar hoofd en dus ook op papier.

‘Over leven’ vond ik een gevoelig en confronterend boek. Vlot geschreven en open over alles wat ze meemaakte in het Antoni van Leeuwenhoek-ziekenhuis. Dat vond ik soms een beetje eng, maar ook interessant.