19 januari 2013

PAAZ van Myrthe van der Meer

Ik heb weer een  mooi boek gelezen: PAAZ van Myrthe van der Meer. Een indrukwekkend verhaal over een jonge vrouw die terecht komt op de PAAZ…

Emma Nieuwenhuis is redactrice bij een uitgeverij, alles lijkt perfect in haar leven. Alleen één ding: Emma wil dood. Emma denkt constant aan de dood. Ze kan haar werk niet meer doen, ze is depressief, slaapt niet of nauwelijks en dan komt het moment dat het niet meer gaat: ze wordt opgenomen op de PAAZ. Emma denkt dat ze voor drie weken daar zit en daarna meteen weer naar haar werk kan.

De drie weken worden echter een aantal maanden. Maanden die vol zitten met puzzels maken, gesprekken, antidepressiva, therapieën en confrontaties… Emma snapt zelf niet wat ze op de PAAZ doet, ze voelt zich schuldig dat ze een bed bezet houdt, ze voelt zich schuldig omdat ze “de nieuwe” is en dus de regelmaat overhoop gooit. Toch komt Emma er later achter dat het verblijf op de PAAZ haar echt goed heeft gedaan.

PAAZ is een autobiografisch verhaal. Dat maakt het gelijk wat intenser, rauwer en indrukwekkender.
PAAZ is fijn geschreven, met de nodige humor. Het leven op de PAAZ is interessant om van dichtbij te bekijken. Met soms betuttelende verpleging, maar ook de gesprekken met de hulpverleners roepen wel eens irritaties op. Ze komen al gauw met etiketjes en hokjes, maar ze lijken niet naar Emma zelf te luisteren.

Later in het boek gaat Emma dan ook de confrontatie aan met een van haar hulpverleners. Maar er zijn ook gezellige momenten, zoals samen puzzelen, gesprekjes in de binnentuin, samen kerstballen maken en stiekem een kroket eten. Ook de strijd van Emma met zichzelf wordt integer beschreven, de strijd tegen de slapeloosheid, maar ook het verwerken van het verleden en haar verlangen naar de dood.

Het is bijzonder dat Myrthe zoiets intiems met anderen wil delen op papier, daar heb ik alleen maar bewondering voor! En ik vond het dan ook een bijzondere leeservaring!