29 augustus 2021

Reistijd, bedtijd, ijstijd van Marjolijn van Heemstra

‘Reistijd, bedtijd, ijstijd’ is een gedichtenbundel met bijzonder mooie poëzie waarin de tijd centraal staat. Marjolijn van Heemstra schrijft ook romans en is ook theatermaker.

Tijd is iets waar we geen grip op hebben. De tijd tikt soms tergend langzaam, maar soms ook genadeloos hard. Tijd heelt wonden, maar creëert ze ook. De gedichten gaan vrij diep en hebben een melancholisch laagje. Sommige las ik meerdere malen opnieuw en zelfs hardop om te horen hoe dat klonk. Er zitten een paar zeer rake zinspelingen tussen.

Steeds opnieuw

Zoals ik al schreef las ik sommige gedichten steeds opnieuw en proefde ik de woorden. Zo ook ‘Onderkant’. Dit gaat over de sporen die een bevalling achterlaat op het lichaam van een vrouw. En dit eindigt treffend met: “Iemand zegt: geboorte heeft soms een lange nasleep maar een kind blijft een wonder en ik hoor voor het eerst de wond in dat woord’.

Ik word geraakt door ‘Vlaktematen’ over intimiteit en liefde. ‘Seizoensverlies’ kroop onder mijn huid en ‘Verjaren’ heeft een prachtige zin waar ik nog lang over na wil denken: “Nog een troost: de wereld bestaat niet uit dingen, maar uit gebeurtenissen, reizend naar ons brein waar ze begin en einde krijgen”.

Hoe ik poëzie lees

Rustig, niet gehaast. Ik proef de zinnen en bedenk wat de auteur ermee wil vertellen. Ik pluis het uit en geef er ook mijn eigen interpretatie aan. Want poëzie leeft. De gedichten laten mij nadenken. Mijmeren over de tijd, over hoe de jaren voorbijvliegen, over de geschiedenis, maar ook over wat er nog komt. Deze bundel ‘Reistijd, bedtijd, ijstijd’ is een mooie bundel om te beginnen als je nog niet zo bekend met poëzie.