12 februari 2023

Rood is ja van Sara Kroos

Voor ik begin wil ik jullie graag erop wijzen dat dit boek -en dus ook deze leeservaring- over seksueel misbruik, automutilatie en zelfmoord gaat.

Sara Kroos kende ik van haar werk als cabaretier. In dit boek deelt Sara Kroos haar persoonlijke verhaal. Over seksueel misbruik in haar jeugd, haar depressies en haar opnames in een kliniek. In die kliniek werd ze echter ook seksueel misbruikt, dit heeft grote gevolgen voor Sara Kroos en haar naasten gehad.

Confronterend en oprecht

Sara Kroos besloot niet langer te zwijgen en alles te delen met de buitenwereld. Haar verhaal is confronterend, maar ook heel oprecht. Kwetsbaar ook. Ze deelt de intiemste details uit haar jeugd, maar ook wat ze voelde en wat er gebeurd is in de kliniek toen ze later opgenomen werd. Met verbazing las ik hoe deze instanties werken, wegkijken en feiten verdraaien. Uiteindelijk werd het een langdurig juridisch proces, op zoek naar erkenning en gerechtigheid.

Het verhaal heeft me geraakt. Sara Kroos heeft veel hobbels op haar pad gehad, maar wist ze altijd te overwinnen. Als lezer keek ik machteloos toe hoe Sara gemanipuleerd en misbruikt werd in de kliniek. Het is ongemakkelijk en pijnlijk om te lezen. Voornamelijk de momenten daarna, de automutilatie, de zelfmoordgedachtes, het liegen en het schuldgevoel. Het is zo aangrijpend beschreven dat je het gevoel krijgt dat je er zelf bij bent, maar niks kunt doen. En dat kroop onder mijn huid.

De langdurige strijd

Uiteindelijk wordt het een langdurige strijd op juridisch gebied. Een pijnlijke strijd ook, want keer op keer wordt Sara Kroos geconfronteerd met haar verleden en zoals ze het zelf schreef: de vragen die haar werden gesteld waren bijna verwijtend van toon. Alsof het haar schuld was. De hulpverleenster in kwestie begon vervolgens haar eigen verhaal rond te strooien, dit maakte alles nog veel zenuwslopender.

Wat me vooral opviel was de liefdevolle omgeving van Sara. Haar vrouw, dochter en haar vriendinnen stonden volledig achter Sara en hielpen haar waar ze maar konden. Het begrip en geduld was bijna oneindig. Dit soort vriendschappen en relaties zijn pure rijkdom en ik denk dat juist dat Sara ook op de been hield. Ook waren er hulpverleners die wel het goede met haar voor hadden, ik vond het prettig dat ook dit benoemd werd. Daarnaast was er een hoofdstuk geschreven vanuit Sara’s knuffelbeer Albert. Ik vond dit een mooie toevoeging, tegelijkertijd ook heel gevoelig en kwetsbaar.