11 maart 2024

Schaduwkant van Sophie Wester

De dames Sophie Fraza en Ester Ankoné schrijven samen thrillers onder het pseudoniem Sophie Wester. Naast hun schrijverswerk zijn beide dames ook docent Nederlands.

Docent en vertrouwenspersoon Ellen heeft het moeilijk na het overlijden van haar man. Haar zoon Mick dreigt steeds verder van haar vandaan te drijven. Hij vlucht weg in zijn vriendengroep en hun gevaarlijke spelletjes die ze spelen, waarbij ze elkaar om de beurt een opdracht geven die te maken heeft met angst en/of aversie.

Beklemming en eenzaamheid

Op school probeert Ellen het vertrouwen te winnen van haar leerlingen, dat gaat ook stroef. Daarbij heeft Ellen zelf ook de nodige bagage bij zich. Ze is aan het overcompenseren. Zo controleert ze Mick overdreven veel. Haar zus Jolijn spreekt haar vaak zalvend en geduldig toe. Tot afgrijzen van Mick gaat Ellen mee als begeleidster naar Texel voor het schoolkamp. Op Texel betrapt ze Mick en zijn vrienden in een beklemmende en angstige situatie. Het wordt pas echt ingewikkeld als er later iemand dood wordt aangetroffen en Mick spoorloos verdwenen blijkt te zijn…

Naast Ellen mogen we ook meekijken over de schouder van Wout. Hij zit in de vriendengroep van Mick. Wout is onzeker en de groepsdruk wordt hem soms teveel, maar hij wil zich niet laten kennen. Soms wil hij er iets van zeggen, ze tegenhouden, maar hij kan niet tegen de anderen op. Via zijn perspectief krijg je als lezer een inkijkje in een toxische vriendengroep met pubers die niet beseffen hoe grensoverschrijdend ze bezig zijn. Dat geeft het verhaal een grimmige sfeer mee, maar ook een gevoel van eenzaamheid.

Vlot verhaal, maar soms ook vermoeiend

‘Schaduwkant’ is een sinister verhaal. Het is ook een verhaal vol aannames en vooroordelen. Dit zorgt voor beklemmende situaties en als lezer ga je twijfelen wat waar is en wat niet. Ziet Ellen het allemaal nog wel helder na alles wat ze heeft meegemaakt? Ze gedraagt zich niet echt stabiel, ze is extreem controlerend en weet altijd de verkeerde dingen op het verkeerde moment te zeggen en dat vond ik in de tweede helft vrij vermoeiend worden. Haar rustige zus probeert haar af te remmen door haar steeds lief toe te spreken.

Mick is een interessant personage, hij heeft iets grimmigs, maar tegelijkertijd ook iets treurigs. Het is een puberjongen die zijn vader erg mist en hij ervaart zijn moeder als een bemoeial. De clou in het verhaal is verrassend, je wordt lang op een verkeerd been gezet, maar uiteindelijk worden de kaarten open op tafel gelegd. Over kaarten gesproken: Ellen legt af en toe een tarotkaart, dat was een leuke toevoeging aan het verhaal. De uitkomst van zo’n kaart was namelijk ook een hint voor de oplettende lezer.