18 februari 2014

Silo van Hugh Howey

Mijn voorliefde is en blijft Nederlandstalige boeken, maar van tijd tot tijd maak ik graag een uitstapje naar een vertaald boek. En SF-thrillers liggen ook wel in een straatje, dus dat zat wel goed. Het werd ‘Silo’ van Hugh Howey. Geen onbekende titel en ik heb dit boek nu dus ook gelezen.

‘Silo’ speelt zich af in de verre toekomst. De wereld is niet meer bekwaam om in te leven, dus leeft de mensheid in een silo. De silo is een soort wolkenkrabber, maar dan in de grond. Een stad in een silo zeg maar.

In de silo is alles te vinden: van boerderijen, tot winkels, tot fabrieken en tot heel veel woningen. Er zijn geen liften, dus alles moet via de trap. In de silo gelden andere regels dan vroeger. En er wordt heel wat gesjoemeld met informatie.

Wie zich niet houdt aan de wetten van de silo, die wordt op ‘schoonmaak’ gestuurd. Die persoon krijgt een speciaal pak aan en afgemeten zuurstof mee en wordt buiten de silo geplaatst. De zuurstof is net genoeg om de camera’s schoon te maken en daarna vallen de ‘schoonmakers’ al snel op de grond en zijn ze dood. Maar er zijn ook mensen die zich vrijwillig op schoonmaak laten sturen. Zoals sheriff Holston. Hij wilde wel eens weten wat daar nou buiten gebeurde. Maar ook dat loopt mis en hij kon het niet meer navertellen. Omdat de sheriff omgekomen was, moest de burgermeester een nieuwe sheriff aanstellen. Hiervoor daalt ze samen met de hulp-sherrif af in de silo. Ze wil dat de intelligente Juliette de taak overneemt. En vanaf dan wordt ‘Silo’ superspannend. Juliette is heel nieuwsgierig en ontdekt van alles. Daar zijn de leiders van de silo niet gelukkig mee. Maar ook de inwoners van de silo zijn niet gelukkig en een opstand volgt…

‘Silo’ is een dystopia verhaal voor volwassenen. Het is een hele spannende thriller, maar ik vond het verhaal in begin niet echt op gang komen en moest echt doorbijten de eerste dagen. Totdat Juliette verschijnt en dan wordt het echt superspannend! De hoofdstukken eindigen met cliffhangers en je wil alleen maar doorlezen. Er zijn verschillende verhaallijnen, maar die van Juliette vond ik het leukst om te lezen. Steeds vroeg ik me af wat ze zou ontdekken en hoe ze benarde situaties op ging lossen. Bewust schrijf ik hier niet wat Juliette ontdekt, omdat ik dan een groot deel van de spanning prijsgeef en dat is zonde. Ik was namelijk tijdens het lezen heel verrast en ik ben blij dat ik niet al te veel recensies heb gelezen, want ik zag al wel dat sommige recensies veel van het verhaal verklappen.

Ergens begrijp ik ook het trage begin. Op die manier leer je wel de silo kennen. Je komt te weten hoe de silo in elkaar zit, wat voor soort afdelingen er zijn. En op die manier had ik dus wel een duidelijk beeld over de silo en dat beeld kon ik dan mooi verweven met de verhaallijnen later. Maar goed, ik ben er dubbel over. Want een traag begin kan ook demotiveren om verder te lezen.

‘Silo’ is een SF-verhaal. Maar heel toegankelijk geschreven. Ik noem het een typische Amerikaanse entertainment-thriller. Dat zag Hollywood ook, want de filmrechten zijn al gekocht. Het was een leuke leeservaring!