23 november 2017
Verminkte toekomst van Melissa Skaye
‘Verminkte toekomst’ is het vierde deel in de VT-serie van Melissa Skaye. De voorgaande delen heb ik niet gelezen, maar de uitgever stelde mij gerust en zei dat ik dit deel prima los daarvan kon lezen.
VT 4 draait om Sanne Philips en Luca Borra, beide werkzaam bij de recherche. De moeder van Sanne verdween spoorloos toen Sanne tien jaar was. Nooit hoorde ze iets van haar moeder, maar dan ontvangt ze 24 jaar later een ketting van haar moeder met de post. Paragnost Will de Jager moedigt haar aan om opnieuw de verdwijningszaak de onderzoeken.
Meerdere verhaallijnen
Sanne duikt in de cold case van haar moeder, maar stuit daarmee op meerdere vermissingszaken van vrouwen die nooit meer zijn teruggevonden. Helaas is het erg druk bij de recherche, zo ligt er een jongen van zeventien in het ziekenhuis, waarvan de moeder wordt verdacht van het syndroom van Münchhausen by proxy. Maar zonder bewijs begint Sanne niets tegen de moeder. Het slokt bijna al haar tijd en energie op.
Daarnaast duiken we terug het verleden in en volgen we Emma Philips, de moeder van Sanne. We volgen haar vanaf het moment dat ze spoorloos verdween en terechtkwam in een afgelegen boerderij. Een boerderij die afgezet is met stroomdraad en waar de mannelijke bewoners sadistisch, gewelddadig en genadeloos zijn. Een uitzichtloos bestaan vol met extreme situaties volgt.
Genadeloos
‘Verminkte toekomst’ is een thriller voor lezers met een sterke maag. Vooral de boerderij-passages zijn gruwelijk en luguber! De genadeloze en gevoelloze karakters van personages Joris, Pim en Ivar geven het verhaal een onheilspellende lading. Dan hebben we daarnaast ook nog de kille Jodie Ecksteen… Zij kickt op haar zieke zoon en gebruikt zijn ziektes om aandacht te generen op social media. Sanne Philips is de spil tussen al deze verhaallijnen. Je voelt haar onrust en de druk die op haar ligt.
Ik las deze thriller tot half twee ’s nachts. Ik moest en zou weten of het goed zou aflopen. De ene na de andere extreme situatie komt voorbij en soms was het echt even slikken en een rondje door het huis wandelen voordat ik weer verder kon in het verhaal. Melissa schuwt enge passages niet en durft ze gedetailleerd te beschrijven. Daarnaast houdt ze de spanning goed vast, door regelmatig te switchen tussen het heden en verleden en diverse personages.
Eng
Uiteindelijk ben ik Melissa dankbaar voor de keuzes die zij heeft gemaakt in dit boek! Aan alles heeft ze gedacht en de ingewikkelde puzzel zit in elkaar als ik het boek sluit. Toen ik eenmaal het licht uitdeed en ging slapen liet het mij niet helemaal los… die kille boerderij, de enge Joris, het voelde zo levensecht dat ik er toch nog even wakker van lag. Als dit boek een film was geweest had ik tussen mijn vingers door gekeken!
Wellicht ook interessant voor je: