23 augustus 2015

Vraag niet waarom van Simone van der Vlugt

Zit je in een leesdip, of wil je simpelweg gewoon iets lezen waarvan je weet dat het wel gaat boeien? Met Simone van der Vlugt zit je dan altijd wel goed. Het voelt als thuiskomen en je kent het recept. ‘Vraag niet waarom’ moest me gaan redden van de leesdip. Of het gelukt is…?!

In de derde “Lois Elzinga” thriller volgen we een zaak waarin een gek in Alkmaar diverse vrouwen steekt met een mes. In de schouder. De meeste overleven het, maar kunnen weinig zinnigs over de dader vertellen. Ondertussen kampt Lois met wat privézaken, zoals een zwangere zus en een man die bij haar woning rondhangt.

Simone van der Vlugt heeft een herkenbare schrijfstijl, waar ik eigenlijk mee opgegroeid ben. Begonnen met haar jeugdboeken en toen ik volwassen werd, verscheen ook haar eerste thriller. De thrillers van Simone hebben allemaal wel hetzelfde recept. Je weet ongeveer wel een beetje hoe het gaat eindigen. De personages zouden gewoon bij je in de straat kunnen komen en superspannend of bloederig wordt het eigenlijk nooit.

Terwijl ik in ‘Vraag niet waarom’ bezig was, vroeg ik me af of ik niet een beetje klaar was met Lois. Stiekem begon ik me dan ook af te vragen hoe  ‘Vraag niet waarom’ zou zijn geweest als bijpersonage Marjet Westra de hoofdrol had gekregen. Haar verhaallijn vond ik het meest intrigerend en de gesprekken die Lois met haar heeft over haar broer vond ik boeiend en interessant.

Uiteraard maakt Lois privé ook van alles mee, zoals een zwangere zus die maar blijft twijfelen over haar zwangerschap, een gecompliceerd contact met Onno, wat maar geen relatie wil worden en de knappe Milan die intrigerend overkomt. Allemaal leuk om te lezen, al zou ik het ook best leuk vinden als Simone van der Vlugt weer thriller schrijft die losstaat van deze serie met een afgewerkt einde.

Middenin zakt het verhaal wat in, een tijdlang lijkt alles heel voorspelbaar, waardoor de spanning ook wat wegvloeit. Op het einde komt dat gelukkig wel weer terug, maar niet zo dat ik op het puntje van mijn stoel zat. Wat ik aan het begin al zei: je weet wat je krijgt en dat is na een leesdip of moeilijke leesperiode best wel lekker!