6 maart 2020

Ze gaat je onder de handen dood van Marjolein Meijering

Stel je voor dat je leeft in de oorlog, je hebt twee kindjes, waaronder een pasgeboren baby en de dokter zegt: ‘als je nu niets doet, dan gaat ze je onder de handen dood ‘. Dit overkwam Willy in februari 1945. Ze neemt een drastisch besluit na deze woorden van de arts.

Willy woont met haar man en twee kinderen in Rotterdam en heeft vrijwel niets meer te eten. Ze besluit naar Coevorden te lopen. Daar wonen haar schoonouders en die hebben wel genoeg te eten. De voettocht is gevaarlijk en niet zonder risico. Ze wordt geholpen en bijgestaan door de zussen Atie en Jans.

Een zware reis

Willy’s man Jan blijft thuis onderduiken. Willy vertrekt met haar kinderen en Atie en Jans richting Coevorden, het is een lange en barre tocht. Bijna tweehonderd kilometer en ze moeten over de IJssel, die bewaakt wordt door de Duitsers en die laten niemand de brug van Hattem oversteken. Maar voor ze daar zijn moeten ze een paar keer overnachten op boerderijen bij wildvreemde mensen en worden ze geholpen door Rode Kruis-posten. Sommige mensen zijn heel vriendelijk, delen meteen hun eten, terwijl ze zelf al krap zitten. Soms slapen ze een nacht in een verlaten schuur en worden ze met wantrouwen bekeken.

Het is bijna niet voor te stellen dat Willy met haar kindjes en de zussen Atie en Jans van Rotterdam naar Coevorden liep… Toch deden ze het! Het verhaal is gebaseerd op een waargebeurde geschiedenis! Willy is namelijk de oma van Marjolein Meijering. Willy had in de jaren ’80 een verslag geschreven over deze hongertocht. Marjolein was zo onder de indruk van dit verhaal dat ze er een boek over wou schrijven.

Waargebeurd met fictieve invulling

Om er een goed lopend verhaal van te maken heeft Marjolein Meijering de ‘gaten’ in het verhaal opgevuld met wat fictieve elementen. Zo heeft de schrijfster geput uit andere situaties die zich voordeden tijdens hongertochten. Andere fictieve elementen zijn bijvoorbeeld verzonnen personages, zoals een verzonnen familie op de boerderij in Hoevelaken. Willy is daar wel geweest, maar wie de bewoners waren kon Marjolein Meijering niet meer achterhalen.

Elk hoofdstuk begint met een bestaand krantenartikel uit die tijd. Het verhaal leest vlot en is meeslepend, ik leefde helemaal mee met Willy en ik hoopte echt dat ze Coevorden zou halen. Daarnaast vond ik de zussen Atie en Jans erg sympathiek en gevoelig neergezet. Ze geven Willy veel steun en zijn erg lief voor Jan en Meta.

Indrukwekkend oorlogsverhaal

Ik heb al redelijk wat boeken over de oorlog gelezen, maar over een hongertocht nog nooit. Een hongertocht is een helse tocht, dan ook nog eens bijna 200 kilometer te voet, dat is bijna niet te bevatten. Ook zitten er spannende elementen in het verhaal, zoals de versperring op de brug bij Hattem. Ook zijn er af en toe beschietingen, dan moeten ze vluchten in het bos. Door al deze verschillende elementen is ‘Ze gaat je onder de handen dood’ een gevoelige én spannende oorlogsroman geworden!

Van dit boek is ook een podcast. Ik raad je zeker aan om deze ook een keer te beluisteren: klik