15 juni 2016

Ze zal weer vliegen van Jolanda Smit

Ik heb vandaag dit boek uitgelezen en ik ben er stil van! Jolanda Smit baseerde ‘Ze zal weer vliegen’ op haar eigen leven en hetgeen wat ze heeft meegemaakt met haar dochtertje. Het is een aangrijpend verhaal!

Net voor pakjesavond, als de kindjes Sinterklaas gaan vieren, krijgen Stef en Lieke te horen dat hun dochtertje Jasmijn leukemie heeft. Kerst staat voor de deur, oud & nieuw, maar Stef en Lieke zullen snel moeten beginnen met de chemokuren voor Jasmijn. Wat volgt is een slopende tijd, met ziekenhuis in en uit.

Het leven van Lieke staat op zijn kop. Jasmijn is nog maar vijf, maar heeft veel kracht en doorzettingsvermogen. Jasmijn is vaak moe en mag niet meer alles eten. Maar ook Lieke en Stef staan onder grote spanning, hun leven is 180 graden gedraaid. Lieke vecht samen met Stef voor hun dochtertje. Ze krijgt zware chemokuren en behandelingen die zwaar en pijnlijk zijn. Het voelt oneerlijk en machteloos. Dat gevoel kruipt onder je huid tijdens het lezen.

Ik vond dit boek heel beladen en ontroerend. Het straalt zoveel kracht uit, maar tegelijkertijd voel je ook dat de spanning veel en veel te zwaar wordt voor zo’n gezinnetje. Ik vond het ook zo mooi hoe Jasmijn zich ontwikkelde tijdens haar ziekte. Hoe intelligent haar uitspraken waren, haar manier van denken. Ze wist heel goed wat ze had en ze vocht voor genezing. Al is het voor zo’n meisje wel moeilijk te behappen, onmogelijk bijna. De zware kuren, veel te zwaar, maar wel nodig. Ze onderging het toch en juist dat raakte me zo tijdens het lezen.

Lieke raakte me ook. Het onbegrip waar ze soms mee moest kampen. De spanning af en toe tussen haar en Stef. Maar ook toezien hoe je dochter lijdt. Niet alleen aan de chemokuren, maar ook dat kindjes uit de klas niet met haar wilde spelen op een gegeven moment. Maar ook de blije momenten, als Jasmijn weer geniet van Sinterklaas op school en de kerstviering. Ze vertelt ook hoe vanzelfsprekende activiteiten ineens een nieuwe en bijzondere lading krijgen. Dat vond ik wel een leermomentje, misschien moeten we inderdaad wat vaker stil staan bij momenten die we als vanzelfsprekend beschouwen.

Het boek is prettig geschreven, helder en alles wat er gebeurde met Jasmijn wordt begrijpelijk uitgelegd. Ook worden er enkele gedichten gedeeld. Lieke blikt ook terug op haar verleden. Hoe ze Stef leerde kennen, hoe ze zwanger raakte van Jasmijn. Ook de mislukte pogingen tot een tweede zwangerschap komen voorbij. Een zijlijn van het boek gaat over de vader van Lieke, ook hij wordt ziek. Juist bij deze zijlijn kom je erachter hoe krachtig en wijs Jasmijn is.

Ik vond het een heel krachtig boek, ontroerend en het kroop onder mijn huid. Het boek opent met een stukje tekst uit het lied ‘Wind beneath my wings’ van Bette Midler.