Zo lees ik gedichten

4 december 2022

In deze rubriek vertel ik hoe ik een boek lees en recenseer. Dat verschilt nogal per boek. Vandaag vertel ik hoe ik gedichten lees.

Vandaag ga ik het hebben over het lezen van gedichten, want dat leek me wel toepasselijk in deze periode. Ik ga het niet hebben over diepe en ingewikkelde poëzie, dat komt volgend jaar nog een keer voorbij, vandaag gaat het over luchtige gedichten en straatpoëzie. En aan het eind van deze blogpost doe ik zelf ook nog een poging tot het schrijven van een gedicht!

In sinterklaasgedichten kan alles

Wat me vroeger al opviel in de klas bij de surprises: in een sinterklaasgedicht kan (bijna) alles. Soms rijmt het heel raar, soms is het heel lief, maar soms zitten er tussen de versregels ook heel wat steken onder water verstopt. Zo kreeg een klasgenoot een gedicht waarin werd gerijmd dat hij altijd suiker strooide op zijn wafel, maar nooit zijn stoel schoof onder de tafel. We lagen dubbel. Bij mij bleef Sint vaak denken wat hij mij moest schenken. Soms zijn sintgedichtjes heel cliché en niet echt origineel. Dan lees je echt dat iemand het zichzelf makkelijk heeft gemaakt met een paar standaard regeltjes en dat vond je dan ook weer jammer, want ja, wist diegene nou echt niks leuks aan elkaar te rijmen over jou?

Straatpoëzie

Sintgedichten lees ik dus vaak met humor, ik neem de boodschappen erin ook met een korrel zout. Iets anders kijk ik naar straatgedichten, oftewel: straatpoëzie. Soms kom je versregels tegen op een gebouw of op een muurtje. Ik blijf dan altijd even staan en laat het gedicht op mij inwerken. Wat wil de dichter mij vertellen? En hoe lees ik het zelf? Een van de mooiste vind ik het gedicht op het centraal station van Den Bosch. Als je met de lift naar boven gaat, dan flitsen de regels aan je voorbij:

Al reizend ervaart men het leven vreemder:
overal anders en overal eender

Een gedicht van Jan van Sleeuwen. Elke keer las ik het opnieuw en vulde ik voor mezelf in wat ik erbij voelde. Bedoelde hij dat het leven overal anders is en zelfs vreemd kan voelen, maar dat we in de basis gelijk zijn? Dat we op vreemde plekken komen, maar toch herkenning vinden? Gek hé, twee regels en het maakte zoveel indruk op mij! Wist je dat er in sommige steden straatpoëzie-routes zijn? Ik zelf geniet meer van de gedichten die ik spontaan tegenkom.