22 april 2016

Zwaartekracht van Eva Monté

Deze thriller las ik in één dag uit. Een stuk ’s middags, een stuk na het avondeten en voor het slapengaan de rest. Toen was het ver na middernacht, maar ‘Zwaartekracht’ was uit en ik wist hoe het zat.

Emma lijdt aan morbide obesitas en via een advertentie in de krant geeft ze zich op voor een intensief afval-project. Voor de eerste fase reist ze met lotgenoten naar het Griekse eiland Chios. Zes weken geïsoleerd en onder begeleiding van een deskundig team wordt haar levensstijl drastisch aangepakt. De sfeer wordt echter grimmig als één van de deelnemers overlijdt…

Het boek begint met cursieve tekst, een blik in het verleden. Er wordt iemand extreem gepest. Deze persoon probeert de pesters te omzeilen, maar zelfs de leerkrachten lijken tegen te werken. Het pesten gaat erg ver en lang blijft het onduidelijk om welk personage dit gaat. Deze cursieve teksten met flashbacks naar het verleden zijn bepalend voor de ontknoping in het verhaal. De stukken gaan ver en kunnen confronterend zijn voor mensen die zelf vroeger zijn gepest.

Het verhaal in het heden is het hoofdverhaal. Hier volgt Emma een intensief traject op het Griekse eiland Chios om af te vallen. Het behandelteam is meedogenloos en kent geen genade. De regels van de groep zijn ook streng, zo kunnen deelnemers belminuten naar huis verdienen als ze volgens schema afvallen, maar ook belminuten verliezen bij fout gedrag. Het zorgt voor onderling heel wat spanning. Ook kan Emma het niet met alle deelnemers even goed vinden. Roddel en achterklap is dan ook snel aan de orde.

Een van de deelnemers wordt dood gevonden in de hotelkamer. Een natuurlijke dood volgens de artsen. Maar Emma vertrouwt het niet en een paar van haar groepsgenootjes krijgen het ook aardig benauwd van het strenge regime en het vreemde gedrag van bepaalde personages. Niet alleen Emma voelt zich beklemd, maar ook als lezer voelde ik een beklemmende sfeer tijdens het lezen.

De zusjes Nagelkerke hebben hun krachten gebundeld onder pseudoniem Eva Monté en ze kunnen samen erg fijn vertellen! Ze voeren verschillende karakters op die een motief met zich mee kunnen dragen, daardoor zijn er nogal wat verdachten en werd ik als lezer ook voortdurend op het verkeerde been gezet. Verder hebben de gezusters een beeldende schrijfstijl, het zonovergoten Chios wordt gedetailleerd omschreven, waardoor je de omgeving echt voor je ziet.

De ontknoping is mooi gevonden, maar vond ik niet het allersterkste deel van het boek, sterker nog, de finale vond ik wat zwakjes in vergelijking met de enorme spannende aanloop die mij constant triggerde om door te lezen. Al bij al is ‘Zwaartekracht’ een broeierige thriller, die erg fijn wegleest!