3 maart 2025

De allemansvriend van Arjan Visser

Begin dit jaar kreeg ik een bericht van Arjan Visser of ik zijn nieuwste roman ‘De allemansvriend’ wou lezen. Ik werd nieuwsgierig en een paar weken later begon ik in zijn boek.

Een journalist van een bekende rubriek interviewt bekende mensen, ondertussen werkt hij aan zijn eigen roman, die maar niet af komt. Hij wordt steeds minder gevraagd en zijn relatie wankelt. Maar dan stuit hij op het mysterieuze verhaal van de broers Kaptein. Als hij hier een stuk over schrijft levert hem dat geld én erkenning op.

Smeuïg verhaal

In het verhaal volg je een journalist die wel erg op Arjan Visser zelf lijkt. Hij duikt in het leven van de broers Kaptein en dit leidt hem uiteindelijk naar Marokko. Met zijn partner Mirjam gaat het niet lekker, ze lijken uit elkaar gegroeid te zijn en vooral op het gebied van communicatie loopt het niet lekker.

De schrijfstijl van Arjan Visser pakt me gelijk! Het zit verhaal zit vol ironie en het geeft een smeuïg inkijkje achter de schermen in boekenland en de wereld van de journalistiek. Talloze anekdotes en bekende namen passeren de revue in deze roman en dat is echt genieten, want ik ken veel situaties en namen uit de media. De andere verhaallijn duikt in het leven van de broers Jack en William Kaptein. Het geld lonkt, maar voorwaarde is wel dat hij de waarheid geweld aandoet.

Fictie en werkelijkheid gaan hand in hand

Hoewel het verhaal ook rond vastgoedmagnaat Kaptein draait en dit goed uitgewerkt is door de auteur, vond ik het eerlijk gezegd veel leuker om te lezen over het leven van de journalist die zijn carrière ziet dalen in plaats van stijgen. Hij komt in gekke situaties terecht, is niet vies van zelfspot en ploetert als freelancer in een wereld waar hij steeds minder erkenning krijgt en zelfs geen kerstpakket.

Tijdens het lezen vroeg ik me vaak af hoe dicht het fictieve verhaal bij de werkelijkheid lag, omdat er veel anekdotes voorbijkomen en de auteur ook zijn eigen werk, nominaties en prijzen noemt. Volgens een artikel dat ik las was dat ook de bedoeling van de auteur: de lezer een beetje verward achterlaten. Dat is hem gelukt…