18 juni 2024

De enige die overbleef van Riley Sager

Ik las weer samen met de online Thrillerleesclub op Instagram. Deze maand was hiervoor thriller ‘De enige die overbleef’ van Riley Sager uitgekozen.

De zeventienjarige Lenora Hope bleef in 1929 alleen over na een brute moord op haar familieleden. De meeste mensen dachten dat zij de moorden had gepleegd, maar er was hier geen bewijs voor. In 1983 wordt Kit gevraagd om de persoonlijke verzorgster van mevrouw Hope te worden. Lenora Hope kan zich nauwelijks bewegen en niet praten.

Vervallen landhuis

Lenora Hope woont nog altijd in het landhuis van haar familie. Het staat letterlijk en figuurlijk op instorten. Er zijn nog een paar personeelsleden, maar de allure van vroeger is nu vergane glorie. Lenora Hope zit 24/7 in haar kamer en kan alleen communiceren via een typemachine en daarbij heeft ze hulp nodig van Kit. Lenora Hope wil alles vertellen, maar Kit komt er al snel achter dat er iemand is die liever niet heeft dat Lenora informatie deelt. Daarnaast twijfelt Kit ook of het personeel wel eerlijk tegen haar is geweest.

Kit zelf kampt ook met een traumatische gebeurtenis uit haar verleden. Haar moeder is overleden en de politie verdacht Kit toen van moord, maar hier was ook geen bewijs van. Hierdoor was ze bijna haar baan kwijtgeraakt, maar dankzij haar werkgever kan ze nu aan de slag bij Lenora Hope. Kit voelt zich er totaal niet op haar plek. De sfeer is grimmig en er gebeuren onverklaarbare dingen.

Een trage opbouw

De eerste helft leest traag en het verhaal kabbelt wat voort. Ik had gelezen in andere recensies dat er in de tweede helft bijzondere plottwisten zouden zitten, dus ik gaf niet op en las door. Dat was bikkelen, maar ze hadden gelijk! In de tweede helft wordt het verhaal spannender en het verhaal krijgt een hele andere draai. Riley Sager haalt alles uit de kast om te knallen en de lezer te verrassen met bizarre plotwendingen. Op het eind iets teveel naar mijn mening. Nadat het goed geknald heeft, blijft het verhaal zich nog wat voortslepen om te eindigen met nóg een twist, misschien wel de meest bizarre wending van het verhaal.

Had ik als lezer vermoeden dat het zo zou aflopen? Eerlijk gezegd wel een beetje ja. Halverwege kreeg ik namelijk deze ingeving al, maar het was de vraag of het ook zo was, daarom bleef ik toch geboeid doorlezen. Zeker in de tweede helft wordt de aandacht van de lezer goed vastgehouden.

Riley Sager verstopt paaseitjes in zijn verhaal en hij sluit vaak af met cliffhangers. Vooral het switchen tussen heden en verleden vond ik in deze thriller fijn, omdat ik het verleden van Lenora Hope erg boeiend vond. En de dialogen (vooral tussen Kit en de rechercheur) waren lekker scherp. De setting speelde natuurlijk ook een grote rol in dit boek, want het vervallen en afgelegen landhuis op een klif geeft het verhaal net wat extra grimmigheid mee.

Geef hier je reactie

Wellicht ook interessant voor je: