1 augustus 2024

De hel van Carmen Mola

‘De hel’ is een historische thriller van de Spaanse (pseudo)auteur Carmen Mola. Het was een vrij pittig boek, overigens geen onderdeel van een serie.

Het verhaal begint in Madrid, de actrice/danseres Leonor treft de geneeskundestudent Mauro en hun levens raken met elkaar verbonden. Vanwege de betrokkenheid bij een moord moet Leonor vluchten en reist mee naar Havana waar ze noodgedwongen moet trouwen. Mauro is ondertussen ook in Havana en hij komt terecht als slaaf in een plantage.

Taai begin

‘De hel’ is een boek voor de doorzetter, want het begint vrij taai en je wordt overladen met informatie en namen. Dat was ook bij ‘Het beest’ het geval, maar bij dit boek duurt het wat langer voordat het verhaal echt meeslepend wordt. Het boek is opgedeeld in meerdere delen en die delen zijn opgedeeld in (vrij lange) hoofdstukken. Je volgt Leonor en haar leven in Havana, waarin ze gruwelijke dingen om haar heen ziet en in een liefdeloos huwelijk zit. Het personage Leonor is zo afstandelijk beschreven dat ik nauwelijks binding met haar voelde. Mauro komt terecht in de plantage en wordt als slaaf behandeld. Uiteindelijk komt hij Leonor weer tegen. Ze ontdekken iets gruwelijks.

‘De hel’ is meer een historische roman dan een thriller. Het zit weliswaar vol gruwelijke passages, maar echt spannend wordt het niet echt, op een paar hoofstukken na. Ook speelt de liefdesrelatie tussen Leonor en Mauro een grote rol in dit verhaal, dit vertraagt het verhaal behoorlijk. Je krijgt als lezer ook een kijkje in het hoofd van een ware sadist en psychopaat. Hij martelt slaven op een gruwelijke manier en dat wordt gedetailleerd omschreven. Gaandeweg kom je erachter wie deze persoon is, maar ik had halverwege al zo mijn vermoedens en die bleken te kloppen.

Veel ruimte voor details en omgeving

Het is een lijvig boek, maar binding met de personages heb ik geen enkel moment gevoeld. Ze blijven afstandelijk. Omdat ik erg benieuwd was hoe andere lezers over dit boek dachten besloot ik de Spaanse recensies door Google Translate te halen. Blijkbaar was ik niet de enige lezer die moeite had om zich in te leven in de personages. Aan de andere kant vind ik het verhaal en de sfeer wel goed uitgewerkt en er is veel ruimte voor details en aankleding. Zoals het omschrijven van de omgeving, zoals de jungle, de plantages en de huizen. Maar ook de angst en machteloosheid wordt goed beschreven. Ook kwam ik af en toe interessante doordenkers tegen:

Uiteindelijk sterven we allemaal, maar op verschillende manieren. De dood is niets anders dan een nieuwe etappe in onze reis.

De hedendaagse thrillerserie over Elena vind ik toch een stuk sterker én spannender. Ondertussen zijn daar al vijf boeken van geschreven, maar tot op heden zijn er nog maar drie vertaald. Ik had dit jaar al gehoopt op de vertaling van het vierde deel, hopelijk in 2025 wel.