26 augustus 2021

Niet van gisteren: Na Martin

In deze rubriek bespreek ik boeken die al heel lang in mijn kast liggen. Het zijn boeken die ik ooit heel graag wou hebben, maar ik legde ze weg en na een tijdje vergat ik ze…

Ik zoek op wanneer ik deze boeken in mijn bezit kreeg, wat ik er toen over dacht en waarom dit boek vervolgens nooit meer tevoorschijn kwam. Maar ik kijk ook vooruit: wordt dit boek wat niet van gisteren is, misschien toch een boek voor morgen? Vandaag bespreek ik ‘Na Martin’ van Stevie Morgan. En dit boek ligt al zo’n 20 jaar ongelezen in mijn kast.

Na Martin van Stevie Morgan

Jess’ wereld stort in als haar man haar na vijftien jaar verlaat om aan zijn persoonlijke ontwikkeling te gaan werken – vooral in bed, met een roodharige schone van even in de twintig. Jess blijft achter in hun fraaie huis op het platteland, met twee in -verdrietige kinderen, een enorme hypotheek op de landelijke woning bijna geen geld en weinig kans op werk. Naar eerste impuls is om met borden te smijten, op te houden met eten en hele dagen op de keukenvloer te gaan liggen jammeren. Maar dat duurt niet lang. Ze verft haar slaapkamer roze, koopt een paar paarse stilettohakken en met een beetje hulp van goede buren, naaste vrienden en een Nederlandse tuinarchitect ontdekt ze dat er leven is na een scheiding.

Als je de omschrijving leest past dit boek prima in het rijtje feelgood-romans anno 2021. De omschrijving dan, want dit boek is al zo’n 20 jaar oud, dus de tijdgeest van de jaren ’00 zal centraal staan. Ik kreeg dit boek cadeau met de feestdagen toentertijd. Ik mocht het zelf uitkiezen en ik wist niet goed wat ik moest nemen en uiteindelijk sprak dit boek mij wel aan.

Een lastige periode

In die tijd was internet net aan het inburgeren, er waren nog geen sites zoals Goodreads en van blogs had ik nog niet eens gehoord. Ik deed mijn inspiratie op met wat er bij de boekhandel lag en wat ik in folders en tijdschriften zag staan. Ik vond het een lastige periode, omdat ik de jeugdboeken van Lemniscaat ontgroeid was, maar ik voelde me nog te jong voor de “gewone romans”.

Wel was er al een voorzichtige opkomst van het genre chicklit. Maar toch kon ik me als 17-jarige nog niet goed identificeren met deze hoofdpersonen en ik denk dat daarom dit boek ongelezen in mijn kast bleef staan en ik toch liever nog een keer een historische jeugdroman van Thea Beckman of Simone van der Vlugt oppakte. Je zou kunnen zeggen dat ik eigenlijk mijn smaak opnieuw moest uitvinden.

Maar toen bleef dat boek dus toch liggen

Oké, natuurlijk werd ik ouder en kreeg ik door wat ik leuk vond en wat niet. Er kwamen meer diverse (sub)genres en ik ontdekte nieuwe schrijvers. Je zou kunnen zeggen dat ik ‘Na Martin’ dus gewoon een paar jaar later op had kunnen pakken, maar dat gebeurde dus niet. Het boek verhuisde mee naar een nieuw huis. Kreeg steeds een nieuwe plek in mijn kast, maar openslaan deed ik niet. Er zit zelfs geen knik in de kaft.

Nu ik deze blogpost schrijf word ik toch nieuwsgierig. Terug naar de jaren ’00 en ontdekken hoe de feelgood van toen in elkaar zat. Welke formule hanteerde Stevie Morgan? Heb ik niet al die jaren een steengoed boek genegeerd? Vragen die in mij opkomen en waar ik alleen een antwoord op ga vinden als ik daadwerkelijk ‘Na Martin’ oppak en gewoon lees!