27 december 2017

De sekte van Mariette Lindstein

Voor de kerstdagen had ik ‘De sekte’ gekocht van Mariette Lindstein. Goede verhalen over gehoord en ik was zelf ook erg nieuwsgierig naar deze Zweedse thriller. Mijn ervaring met Scandinavische thrillers is wel dat ze vaak heel traag op gang komen, maar dat viel bij dit boek mee.

Sofia Bauman raakt na een lezing gefascineerd door de leer van ViaTerra, een New Age-beweging die zich heeft gesetteld op een mistig eiland aan de Zweedse kust. Vooral de leider Franz Oswald heeft een charismatische aantrekkingskracht op haar. In het begin lijkt alles idyllisch en sereen te verlopen…

Te mooi om waar te zijn

Op het landgoed is het voornamelijk zelfvoorzienend werken. Er wordt groente en fruit gekweekt. Er is een boerderij, een landhuis en gastenverblijven. Daarbij is ViaTerra ook nog eens erg populair bij beroemdheden. Franz Oswald heeft daarnaast ook goede contacten met diverse belangrijke personen. ViaTerra is niet religieus gericht, ze leven volgens bepaalde New Age principes en keren terug naar de basis. Er moet ook vooral hard gewerkt worden door het personeel. Oswald eist toewijding!

Toch heeft Sofia af en toe wat kritische kanttekeningen in haar gedachtes over de gang van zaken nadat ze een baan aangenomen heeft op ViaTerra. Eerst in de bibliotheek, later als Oswald’s secretaresse. Maar vooral in het begin wuift ze die kanttekeningen in haar hoofd nog weg. Regels horen nu eenmaal bij een groep. Een leider moet af en toe streng zijn en optreden en het personeel moet gewoon toegewijd zijn. Maar klopt dit wel? Je voelt aankomen dat het langzaamaan een verkeerde kant op zal gaan bij ViaTerra. De regels worden namelijk steeds vreemder en gekker, Franz Oswald wordt steeds gemener en naast de gekke regels komen er ook nog straffen voor het personeel als ze deze regels overtreden.

Hoe is het mogelijk?!

Ik vraag me dat altijd af bij thrillers en waargebeurde verhalen over sektes. Hoe is het mogelijk dat iemand met gezond verstand in zo’n situatie trapt? En ja, het is dus gewoon mogelijk. Als gast op ViaTerra wordt je geconfronteerd met rust en sereniteit en als je de kans krijgt om daar te werken, dan denk je: wow… hier wil ik inderdaad blijven! Dat dacht Sofia Bauman dus ook.

Eerst vond ik het apart dat heel veel personeelsleden als makke en argeloze schapen doen wat de leiding zegt. Maar wat zou ik zelf doen, als er straffen tegenover staan? Een nachtje overslaan en doorwerken, of mezelf laten vernederen? En zo komen de leden steeds dieper in het machtige web van Franz Oswald terecht.

Rustig tempo

‘De sekte’ is een interessant boek, met korte hoofdstukken en beklemmende cliffhangers. Elk hoofdstuk wordt ook afgewisseld met een heel kort hoofdstuk over het verleden. Later in het boek krijg je door over wie dit gaat. Die hoofdstukjes zijn heel kort, maar wel heftig om te lezen soms. De hoofdlijn gaat echter over Sofia, je kruipt echt in haar hoofd. Je voelt haar twijfel en angst, maar tegelijkertijd ook haar fascinatie voor Oswald.

De schrijfster heeft geen haast in het boek, ze werkt alles rustig uit en neemt overal ruim de tijd voor. Het leest daardoor niet altijd even vlot, maar het blijft onderhoudend. Je krijgt hierdoor ook een duidelijker beeld van de omgeving. Het mistige eiland, de kustlijn, de gebouwen en het bos. Het meest beklemmende vond ik de macht van Oswald en het feit dat hij altijd iedereen een stap voor blijkt te zijn. Macht kan ver reiken en manipulatie is een gevaarlijk en onzichtbaar wapen blijkt maar weer.

Trilogie

‘De sekte’ is het eerste deel van een trilogie. De cliffhanger op het eind verklapt ook een beetje de verhaallijn van deel twee. Dat is de ‘De sekte herrijst’ en die komt op 20 februari uit.