13 september 2016

Verkikkerd van Lisette Jonkman

Warm weer, chicklit-weer! Dit keer ‘Verkikkerd’ van Lisette Jonkman. Ik had al eerder ‘Glazuur’ van haar gelezen en was erg benieuwd naar haar boek ‘Verkikkerd’ en het opvolgende deel ‘Verslingerd’.

Lucy zoekt een studentenkamer en na wanhopig zoeken (en onder dwang van paps en mams) belandt ze in een studentenhuis in Enschede. Haar medebewoners zijn nerds en niet fan van schoonmaken. Lucy vind het vreselijk, maar na een tijdje blijkt dat haar medebewoners helemaal niet zo verkeerd zijn. Er ontstaan bijzondere vriendschappen en zelfs nog een verliefdheid.

In het begin had ik moeite om een klik te krijgen met Lucy, ze voelt zich vrij verheven boven de rest, maar perfect is ze zeker niet. Lucy lijkt niet altijd stil te staan bij de gevoelens van anderen. Ze trekt vaak een lange neus als haar medebewoners haar ergens bij willen betrekken.

Ik vond de mede-bewoners heel leuk en ook heel toegankelijk. Eerlijk gezegd vond ik Hermelien tien keer leuker dan Lucy! De studenten doen er alles aan om het Lucy naar de zin te maken. Elke bewoner heeft ook een grappige bijnaam. Zoals Hermelien, Kikker en Chewy. Mijn indruk was dat het studentenhuis echt wel gezellig was, maar dat Lucy zich daar niet wilde aarden. Kunnen wel, maar willen niet. Juist omdat de mede bewoners zo leuk zijn, ging ik me steeds meer aan de arrogantie van Lucy ergeren. Gelukkig draait Lucy –na wat schandalige situaties- enorm bij!

Het boek draait vooral om vriendschappen, maar ook om verloren vriendschappen. Als je ineens verhuist, dan wordt het moeilijk om vriendschappen te onderhouden uit de stad waar je vandaan komt. Ook draait het verhaal om pesten. Het zusje van Lucy wordt gepest en dit ligt min of meer aan Lucy zelf. Lucy is dé sleutel tot de oplossing, maar laat de lezer en haar zusje daar lang op wachten.

Lisette Jonkman schrijft leuk en herkenbaar. Het verhaal speelt zich af in deze tijd. Met blogs, social media en het studentenleven anno nu. Echt diep gaat het verhaal nergens, het is vooral lekker weglezen. Het is origineel dat Lisette Enschede uitkoos als hoofdlocatie voor het verhaal. Een keer wat anders dan Utrecht of Amsterdam.

Ik vond het verhaal wel af en toe langdradig, dan dacht ik: dit had je wel weg kunnen laten. Soms wordt er te lang over iets doorgegaan en wordt er teveel beschreven en blijft Lucy te lang hangen in gedachtes en gevoelens. ‘Verkikkerd’ had het ook prima gedaan met 50 pagina’s minder is mijn mening. Dat had het verhaal wat vlotter gemaakt. Maar buiten dat is het een prima boek voor buiten in de zon, lekker weglezen, weinig nadenken. De verschillende karakters zouden trouwens een leuke basis zijn voor een televisieserie!