31 januari 2014

Bloedsuiker van Simone de León

bloedsuiker cover

Als ik Bloedsuiker zou vergelijken, dan zou ik het vergelijken met warme appeltaart. Bloedsuiker is een chicklit met een klein venijnig randje.

In ‘Bloedsuiker’ draait het om de jonge arts Sam, ze is net officieel arts geworden en haar collega’s beginnen enthousiast sollicitaties te schrijven naar ziekenhuizen. Sam niet. Ze wil er graag even tussenuit en boekt een goedkope ticket naar Valencia. Sam belooft later als ze terugkomt te solliciteren naar een baan als kinderarts, maar ze verlangt vooral naar rust en afleiding.

In Valencia ontmoet ze op de toren van een kerk Carmen en later ook haar broer Nacho. Ondertussen slaapt Sam in een krakkemikkig kamertje en kan ze niet eens een ticket terug betalen. Via Carmen en Nacho krijgt ze onderdak bij Mama Martínez, een temperamentvolle Spaanse vrouw. Sam leert Spaans van haar en Sam bakt als dank taarten. Een groot talent van Sam en ze krijgt het advies om die taarten te verkopen zodat ze de ticket terug naar huis kan betalen. Maar Mama Martínez heeft toevallig een ruimte vrij, waar ze een koffiebar in mag beginnen om daar haar zelfgebakken taarten te verkopen.

Het wordt een groot succes en teruggaan naar Nederland lijkt geen optie meer. Toch neemt het thuisfront daar geen genoegen mee. Familie en collega’s nemen regelmatig contact met haar op om te vragen waarom ze in vredesnaam koffiedame is geworden en niets meer lijkt te doen met haar studie geneeskunde. Maar Sam heeft haar eigen redenen om weg te blijven uit Nederland. Ze draagt een geheim bij zich.

‘Bloedsuiker’ is een chicklit, met een medisch laagje. Sam blikt af en toe terug op haar studie en beschrijft haar wisselende diensten in het ziekenhuis als co-assistente. Je krijgt hierdoor een leuk kijkje in de wereld van kindergeneeskunde. De stijl van Simone de León leest lekker weg. Het leven in Spanje is kleurrijk en sfeervol in beeld gebracht. Je proeft en ruikt de taarten bijna! Elk hoofdstuk begint met de naam van iets lekkers. Het deed me soms denken aan de roman ‘Chocolat’, een verhaal waarbij een vrouw een chocolatier begint in een dorpje in Frankrijk. ‘Bloedsuiker’ draait ook om lekker eten, specifiek rondom gebak.

Ik vond het leuk om te lezen in ‘Bloedsuiker’, gaandeweg begon ik ook steeds meer te begrijpen waarom Sam niet meer terug wou naar Nederland. Dat geheim komt pas aan het einde aan het licht, maar het zorgde er juist voor dat ik door wou lezen. Ook begon ik te begrijpen waarom Sam zich soms lijkt te ergeren aan haar collega’s uit het ziekenhuis.

Tijdens een gesprek over haar werk als koffiedame wordt ietwat minachtend gereageerd door haar ex-collega’s en ze praten al gauw weer over hun eigen werk in het ziekenhuis. Alsof dat meer waarde heeft. Daar moest ik even over nadenken. Ik vroeg me af wie op dat moment het gelukkigst was: de ex-collega’s die eindelijk arts zijn geworden met slopende nachtdiensten en nooit vrije tijd. Of Sam… die haar gevoel gevolgd heeft en spontaan een koffiebar begon in Valencia?!

‘Bloedsuiker’ is een leuke feelgood chicklit! Ik had het boek snel uit en het was een leuke en interessante leeservaring!

2 reacties

  • 1 februari, 2014 om 10:02
    elmganneke

    Dit is echt een boek dat ik zou laten liggen doordat het (naar mijn idee) zo’n lelijke omslag heeft. Ik moet bij dit boek totaal niet denken aan een chicklit eigenlijk…



    • 1 februari, 2014 om 14:30
      Leesdame

      Ik herken je gevoel, want ik had dit met de titel. Toen ik voor het eerst over dit boek hoorde, legde ik meteen de link met diabetes en dat komt ook niet voor in dit boek. Maar ik kan je verzekeren: het is echt een chicklit 🙂



Geef hier je reactie

Wellicht ook interessant voor je: