4 november 2020

De achtbaantester van Nancy Olthoff

De cover en de omslagtekst van ‘De achtbaantester’ sprak al een tijdje tot mijn verbeelding. Maar achter deze vrolijke en stralende kaft schuilt een pijnlijk en eenzaam verhaal.

Herman is een beetje anders dan anderen. Hij woont op zichzelf, zijn ouders zijn overleden. Herman heeft een grote passie voor knikkers en knikkerbanen. Hij maakt zijn huis grondig schoon en eet graag brood met speculaas. Nu heeft hij een gratis maandabonnement op het pretpark Wonderland gekregen. Daar ontmoet hij de mooie Jeanette, verkoopster in de suikerspinkraam.

Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg

Door Jeanette wordt Herman min of meer gedwongen om uit zijn comfortzone te komen. Hij probeert uit te vinden hoe hij haar duidelijk kan maken dat hij haar leuk vindt en daarom gaat hij die maand regelmatig terug naar het park Wonderland. In Wonderland staat ook de Cycloop, een achtbaan. In een opwelling zegt Herman tegen Jeanette dat hij achtbaantester is. Een leugentje.

In zijn jeugd is Herman gepest, zijn moeder overleed en zijn vader gaf niet lang daarna het leven ook op. Herman leeft van een toelage in het huis van zijn ouders, zijn vader had alles goed geregeld. Hij wordt nog wel in de gaten gehouden door oom Frans, maar oom Frans is ernstig ziek. Herman heeft zo zijn eigen kijk op het leven om hem heen.

Knikkers en knikkerbanen

Herman leidt een eenzaam leven, hij is niet goed in sociaal contact, al zou hij dat wel willen. In het pretpark volgt hij een vaste routine. Knuffelen met de lama, langs de sprekende boom en dan naar Jeanette bij het suikerspinkraampje. Zijn knikkers geven hem steun en afleiding. Hij heeft een kamer vol knikkerbanen en een bijzondere verzameling knikkers. Als hij onrustig wordt denkt hij aan zijn knikkers, of hij raakt ze aan.

Hij denkt ook vaak terug aan zijn ouders. De dood van zijn moeder. Deze herinneringen doen hem pijn. Je voelt dat erg goed tussen de regels door. Het afspraakje met Jeanette komt steeds dichterbij. De sfeer wordt steeds ongemakkelijker. Herman krijgt het steeds benauwder. Hoe moet hij uitleggen dat hij geen achtbaantester is? En wat moet hij doen aan zijn angst voor achtbanen?

Wonderland en de Cycloop

Nancy Olthoff heeft een mooie en ingetogen schrijfstijl. De hoofdstukken zijn vrij kort en het boek is niet al te dik. Je krijgt een goed beeld van het leventje van Herman. Nancy Olthoff geeft hem ook genoeg stof tot nadenken mee. Zo denkt hij na over leugentjes om bestwil, over het gedrag van mensen en probeert hij de dood van zijn moeder nog altijd een plek te geven.

Het pretpark heeft een centrale rol in dit boek en dan met name de achtbaan. De Cycloop staat voor het einde en een nieuw begin. Leven en dood. Verleden en toekomst. De Cycloop heeft ook een rol gespeeld in Herman’s verleden en waar je ook loopt in het park, de Cycloop zie je overal bovenuit steken.

Ik vond ‘De achtbaantester’ een bijzonder boek om te lezen. Met als extraatje leuke informatie over achtbanen en knikkers. Het einde leek even een open einde te worden, maar Nancy Olthoff weet het kort en krachtig samen te vatten, waardoor ik opgelucht adem kon halen.