4 juli 2025

De bandagist van Marente de Moor

Ik verzon een nieuwe leesuitdaging: wat vaker lezen uit de Libris Groslijst. Ik liet een generator een titel uitkiezen en dat werd ‘De bandagist’ van Marente de Moor.

De 29-jarige Joost is bandagist van beroep. Hij bekommert zich om de zieke benen van de oudere inwoners in Amsterdam. Deze mensen wonen in een riant huis, hebben enorm veel spullen en vaak ook stinkende benen die Joost mag verzorgen en verbinden. Joost zelf heeft nauwelijks geld en geen woning. Hij logeert en verblijft overal en nergens.

Geen onderdak kunnen vinden

Joost raakt in de ban van boeken uit de 19e eeuw. Hij verslindt ze. Deze boeken vindt hij bij zijn cliënten. Het contrast tussen hem en de oudere inwoners van Amsterdam is enorm. Joost en zijn vriendin Umay kunnen nergens terecht. Joost vindt onderdak als kattenoppas en nachtjes bij vrienden en kennissen. Hij wil door met zijn leven, maar het lijkt door de woningnood op pauze te staan. Ondertussen wonen zijn cliënten in enorme huizen en lijkt hun leven stil te staan. Joost bedenkt zich dat hij beter boomer had kunnen zijn in deze tijd.

De schrijfstijl van Marente de Moor is in het begin wennen. Na ongeveer 50 pagina’s kom ik wat meer in het verhaal terecht. Ik was benieuwd of Joost uiteindelijk een thuis kon vinden en zijn werk is fascinerend. Hoe kwam Joost erbij om dit (onfrisse) werk te gaan doen? Letterlijk op zijn knieën voor de oudere generatie die het goed voor elkaar lijkt te hebben.

Swarovski

Dan zakt het boek wat in en zit ik in een twijfelmodus of ik wel of niet door wil gaan. De vele boeken die de revue passeren en het (verdovende) gedrag van Joost zorgen ervoor dat ik blijf lezen en op het moment dat mevrouw Swarovski op zijn pad komt weet ‘De bandagist’ mijn aandacht wel volledig vast te houden. Er komt op dat moment ook een vleugje spanning om de hoek kijken. Van het einde had ik echter iets meer verwacht en de epiloog moest ik twee keer lezen.

‘De bandagist’ wordt vanuit Joost vertelt. Hij richt zich soms recht op de lezer, alsof hij tegen jou en mij praat, maar bovenal weet hij zichzelf ook goed op afstand te houden. Joost is niet iemand met wie ik bevriend zou kunnen zijn, maar ik heb ook geen hekel aan hem. Ik vond het interessant om een paar dagen met hem mee te leven in het overvolle Amsterdam, maar op het eind was ik opgelucht dat ik afscheid van hem kon nemen.