14 november 2012

De jongen die demonen zag van Carolyn Jess-Cooke

Met een zucht ging mijn e-reader uit. Wat een bijzondere roman is dit! Vlot en inhoudelijk geschreven… Ik heb er eerst een dag over nagedacht en nu dan eindelijk mijn leeservaring.

Alex is een tienjarige jongen, maar veel te wijs voor zijn leeftijd. Hij speelt Horatio in het theaterstuk Hamlet. Alex woont met zijn moeder Cindy in het grimmige Belfast van Noord-Ierland. Alex is bijzonder, hij kan demonen zien en met ze praten. Demon Ruen verschijnt regelmatige in verschillende gedaantes bij Alex en fluistert hem van alles in.

Anya is kinderpsychiater en haar dochter Poppy is overleden na zelfmoord. Anya krijgt Alex als patiënt. Eerst denkt ze nog dat Ruen een denkbeeldig vriendje is van Alex en dat het allemaal wat uit de hand gelopen is. Alex is nogal eenzaam en denkt bijvoorbeeld dat zijn vader in de hel zit. Ook zijn moeder kan niet echt goed voor hem zorgen.

Na de zoveelste zelfmoordpoging van zijn moeder denkt Anya erover na om Alex op te laten nemen. Maar Alex confronteert Anya met zijn demon Ruen en Ruen blijkt ontzettend veel over Anya te weten. Omdat Anya’s dochter veel psychische problemen had, wil Anya heel graag Alex helpen, dit loopt echter allemaal uit de hand.

De jongen die demonen zag is een roman. Op het laatst wordt het verhaal vrij spannend, maar het is beslist geen thriller. Om en om komen Alex en Anya aan het woord. Dat leest erg prettig en vlot. Je leest hoe Alex het ervaart om demonen te zien, maar ook hoe hij tegen Anya aankijkt.

In de hoofdstukken van Anya kom je langzaam ook te weten waarom het misging met haar dochter en omdat Anya zich verdiept in Alex zie je ook het leven van Alex even als buitenstaander. Hierdoor leer je de personages beter kennen en geeft het beter beeld op de situatie die wordt beschreven.

Tijdens het lezen heb ik een paar keer getwijfeld over Ruen nou wel of niet een demon was. Dat vond ik wel goed van de schrijfster, hierdoor laat ze de lezer eerst een eigen mening hierover vormen. Het boek heeft veel inhoud en is prettig geschreven. Ik denk dat het nog wel even in mijn gedachten blijft.