6 juli 2015

De S-machine van Manon Duintjer

Tijdens de hittegolf pakte ik blind een boek uit mijn NTL-stapel. Ik koos voor ‘De S-machine’ van Manon Duintjer. De opvallende roze kaft doet vermoeden dat je met een chicklit te maken hebt, maar dat klopt niet. Achter de felroze kaft zit namelijk een venijnige roman verstopt.

Het verhaal begint als Maria gaat zwemmen, ze is net te laat voor banen zwemmen, want het uurtje voor de bejaarden is aangebroken. Toch duikt ze het water in. Toevallig is Wim er ook, hij weet te vertellen dat Henry is overleden. Op dat moment duikt het verhaal terug in de tuin.

Maria raakt op school bevriend met Alice. Alice van Aerts is de dochter van Henry en Barbara van Aerts. Zij runnen een goedlopend hotel. Maria is er graag, liever dan thuis bij haar moeder en broer Peter. Peter is psychisch niet in orde en kan agressief en zelfs moordlustig uit de hoek komen. Haar moeder is Adventist en zeer close met de dominee. Jochem is de zoon van de dominee en een typisch heilig boontje.

Maria zit nog op school en fietst vaak met Alice mee naar het hotel. Daar doen ze scheikundige proefjes en Alice maakt een zogenaamde S-machine. Oftewel: een seksmachine. Henry betrapt hun, maar denkt er makkelijk over. Bij Maria thuis doen ze helemaal niet zo makkelijk en al helemaal niet over de familie Aerts. De dominee heeft een bloedhekel aan hun hotel. Een verdorven plek volgens hem en hij stookt ook iedereen in de gemeenschap op om het hotel zo snel mogelijk uit te weg te ruimen. Wat volgt zijn allerlei pesterijen, om het hotel zo onaantrekkelijk mogelijk te maken voor aankomende bezoekers.

Tussen Alice en Maria gaat het ook niet meer zo lekker, omdat Alice een relatie krijgt. Maar het hotel blijft Maria’s toevluchtsoord en daar wordt ze in de armen gedreven  van Henry, wat volgt is een onmogelijke liefdesrelatie…

‘De S-machine’ is een aparte roman. Er zitten vele thema’s in verstopt, waarvan de meeste duidelijk te maken hebben met volwassen worden en de bijbehorende emoties. Maria is eenzaam en krijgt thuis niet de liefde die ze nodig heeft. Haar moeder is vooral bezig met Peter, die vraagt nu eenmaal veel aandacht en ze dweept met de dominee. De dominee vond ik een zeer irritant personage. Een zeer gelovige man die altijd met een gestrekt been ergens in gaat als men een andere opvatting heeft. Zo’n man die het geloof gebruikt om vooral zijn eigen zin door te drammen.

Manon Duintjer schrijft boeiend en onderhoudend, maar na de twee helft zakt het boek ietwat in. Ik moest mijn aandacht er goed bijhouden en ik vond het verhaal af en toe doordraven. Het was gewaagd van Manon om de jonge Maria een seksuele relatie te laten beginnen met de veel oudere Henry, toch heeft dit gegeven een belangrijke rol in dit boek. Soms lijkt Maria heel gelukkig en voelt ze zich warm vanbinnen, maar zo veel vaker voelt ze zich eenzaam en onbegrepen en nergens thuis. Heftige gebeurtenissen wisselen elkaar af en tekenen Maria voor de rest van haar leven.

Een mooie roman, maar niet supergoed. Bij vlagen langdradig en soms vergezocht. Maar de (venijnige) humor en het interessante karakter van Maria maakt veel goed.

Geef hier je reactie

Wellicht ook interessant voor je: