26 augustus 2025

De vrouw in de kelder van Emy Koopman

Het volgende boek voor mijn Libris Groslijst leesuitdaging was ‘De vrouw in de kelder’ van Emy Koopman. Een intense roman met veel heftige onderwerpen. Het boek maakte indruk.

Veronika heeft zich afgezonderd in een kelder met voorraad, haar stenen ei en schimmen uit het verleden. Ze werkte als tekenlerares, maar tekent niet meer en haar relatie is verbroken. In de kelder reflecteert ze terug op haar verleden en op recente gebeurtenissen. Veronika is duidelijk boos, maar dan op een verstikkende manier.

Moeizame relaties

Na het lezen van het eerste hoofdstuk was ik meteen nieuwsgierig. Wat bezielt iemand om zich vrijwillig in een kelder op te sluiten? Hoewel ik even in de poëtische schrijfstijl van Emy Koopman moest komen, zat ik al snel in het verhaal en dat kwam door dit intrigerende begin. De kelder staat niet alleen voor de kelder zelf, maar ook voor de diepe herinneringen, de donkere kant van het leven en daar heeft Veronika al vaak mee te maken gehad. Ze reflecteert regelmatig op haar moeizame vader-dochterrelatie en later op haar recente relatie met Andreas en hoe ze te maken kreeg met lichamelijke en mentale gezondheidsproblemen.

De auteur verwijst regelmatig naar ander werk en gebeurtenissen. Zoals ‘Histoire de l’œil’ en het werk over de Hongaarse Erzsébet Báthory, maar ook de zaak Dutroux komt voorbij en later in het verhaal ook de coronapandemie. Ik betrapte mezelf erop dat ik regelmatig boeken en artikelen erbij zocht via Google. Erzsébet Báthory ken ik nog van artikelen die ik ooit las in een tijdschrift. Geboeid lees ik deze stukken dan ook door.

Verstikkende woede

Ik voel ongemak en woede bij Veronika. Zo kreeg ze bijvoorbeeld ineens te maken met haatreacties op haar werk, weet haar vader altijd verkeerd uit de hoek te komen en dan wordt ze ook verraden door haar eigen lichaam wat veel spanning en pijn met zich meebrengt. Dat is veel in een mensenleven en zeker ook in een roman. Daarom verdeelde ik het lezen in stukjes, want anders komt er echt veel op je af. De poëtische stijl geeft echt heel veel stof tot nadenken. Er zit heel veel symboliek in het verhaal en naarmate je verder in het boek komt zie je ook waar het stenen ei voor staat en ga je linkjes leggen.

‘De vrouw in de kelder’ leest als een ingewikkelde puzzel en op het eind ga je het complete plaatje zien. De laatste 25% van het boek vond ik het meest intens. Ik vond het een interessante ervaring, ook omdat ik waarschijnlijk zonder deze leesuitdaging ‘De vrouw in de kelder’ niet had opgepakt. Uiteindelijk hebben we allemaal zo’n symbolische kelder vol herinneringen, gedachtes en pijn in ons hoofd, Veronika ging er letterlijk in.