17 februari 2025

En we vliegen door de dagen

Deze blogpost gaat over een film waarin depressie, zelfmoord en euthanasie. Dit kan confronterend zijn, in dat geval raad ik je aan niet verder te lezen.

De vriendinnen Jade (24) en Kaitlynn (25) zijn heel close met elkaar. Ze doen niets alleen, maar alles samen. Jade woont bij Kaitlynn en haar vader. De twee vriendinnen roeien samen, gaan uit en Jade steunt Kaitlynn in haar euthanasietraject. Kaitlynn heeft altijd gezegd dat wanneer ze geen hulp krijgt, ze het zelf doet.

Een film die bij je binnenkomt

Kaitlynn heeft paniekaanvallen, is snel overprikkeld en verlangt al jaren naar één ding: dat het leven stopt. Jade begrijpt dit. Ooit deed Kaitlynn een poging tot zelfdoding. Sindsdien wijkt Jade niet meer van haar zij. Ze besluit Kaitlynn te helpen in het euthanasietraject, maar de huisarts bedenkt zich en weigert hulp te verlenen. Op de roeivereniging raakt Jade in gesprek met Stan, hij hoort het verhaal aan en raadt Jade aan om contact op te nemen met zijn tante. Zij is psychiater en staat open voor een gesprek.

Jade offert zichzelf helemaal op om Kaitlynn bij te staan. Ze zingt voor haar als ze een paniekaanval zit. Ze voert het woord als Kaitlynn haar gevoel niet weet te verwoorden en ze gaat overal mee naartoe. Hierdoor vergeet Jade zichzelf, is ze niet op haar best met roeien en vergeet zelfs haar eigen gevoelens. Dit is dan ook een film die echt bij je binnenkomt. Subtiel gemaakt, ruimte voor stiltes en ook voor weerstand. Zo begrijpt de roeicoach niet waarom Jade zo graag dood wil. Dit is een heftige conversatie. Je begrijpt hem, maar je begrijpt Kaitlynn ook. Dat is wat de film ook wil zeggen denk ik: luister naar elkaar voordat je gaat oordelen.

Respectvol en ingetogen

Vooral actrice Frieda Barnhard speelt haar rol als Kaitlynn erg goed. Juist in de scènes waarin ze zwijgt zie je zo goed wat ze voelt. Dylan Jongejans speelt Jade, ze weet goed over te brengen naar de kijker waar ze doorheen gaat. Vooral het moment dat ze zich realiseert dat er geen weg meer terug is en ze afscheid moet gaan nemen van haar beste vriendin is indrukwekkend om te zien.

Tamar van de Dop (Gwen uit Oogappels) speelt op ingetogen wijze de psychiater en Juda Goslinga de vader van Kaitlynn. Het verhaal bouwt langzaam op, geeft ook ruimte aan luchtige scènes en gaat respectvol om met het onderwerp depressie en zelfdoding. ‘En we vliegen door de dagen’ is een telefilm

Wie n.a.v. deze film of recensie behoefte heeft aan een gesprek kan terecht op deze website van 113 zelfmoordpreventie.