27 september 2025

Het gore lef van Sarah Arnolds

Deze literaire verhalenbundel kreeg ik vorige maand met mijn Das Mag ebookabonnement. Nieuwsgierig las ik het eerste verhaal en was meteen verkocht!

Deze verhalenbundel bevat zeven verhalen. Zes verhalen zijn vrij kort, het verhaal ‘Brand’ is vrij lang, maar ook meteen het beste verhaal uit deze bundel. Alle verhalen zijn afzonderlijk van elkaar te lezen, maar ze gaan allemaal over liegen en bedrog. Als je oplet kom je meerdere bruggetjes tegen in deze bundel.

Venijnige verhalen

Al meteen valt me op bij het eerste verhaal ‘Je vriendin koopt een vis op de markt’ dat Sarah Arnolds het venijn tussen de regels stopt. En ja, de titel van dit verhaal wekt nieuwsgierigheid op. Waarom koopt die vriendin een vis? Het verhaal gaat over mishandeling, waarbij de man het voor zichzelf bagatelliseert en hiermee vooral zichzelf voor de gek houdt. Met het thema leugens gaat de auteur vervolgens in haar verhalen alle kanten op. Van simpele leugentjes tot jezelf voor de gek houden.

Ook de huid speelt een rol in dit verhaal. Aangeraakt worden, huidhonger, de huid als pantser, dermatologie en huidkanker zijn thema’s die nadrukkelijk naar voren komen. Het verhaal ‘Brand’ is het langste verhaal en wat mij betreft had dat verhaal een hele roman mogen vullen! Het is een coming-of-age verhaal en het gaat over vriendinnen die het spel ‘Brand’ spelen. Welke drie dingen zou je uit het huis van iemand anders meenemen als er brand zou zijn? Je voelt al meteen dat dit een grimmig verhaal wordt.

Vrij kort, maar vol inhoud

Er staan ook een paar zeer korte verhalen in, nog geen tien pagina’s zelfs. Juist deze verhalen zitten geniaal in elkaar. ‘De mijne’ vond ik wat verwarrend en heb ik twee keer gelezen. Het gaat over een vrouw die erover fantaseert dat haar man geen mimespeler, maar dermatoloog. Sarah Arnolds heeft hard gewerkt aan deze bundel, ze verstopt veel literaire paaseitjes tussen de regels en daarom is het herlezen van de verhalen zeker een aanrader.

Af en toe voelde ik mezelf ook wat voor de gek gehouden door de auteur en dan zat ik aan het eind van een verhaal te knipperen met mijn ogen. ‘Het gore lef’ is niet dik en het leest prettig als je van verhalen houdt met een venijnig laagje. Het zoeken naar de overkoepelende symboliek in de verhalen zag ik als een leuk spelletje. Ik hoop dat Sarah Arnolds meer gaat schrijven.