13 juni 2015

Margot van Sophie Zijlstra

Een tijdje terug las ik ‘Margot’, een literaire roman over Margot Frank, de zus van Anne Frank. Nou ja, eigenlijk is het meer dan een roman, ik zou het bijna een mini naslagwerkje noemen.

Dit boek kan ik opdelen in drie stukken. Het eerste stuk is een literaire roman over Margot. Dit gaat merendeel over de roeivereniging waar ze bij zit. Plots moet ze die verlaten omdat het verboden is voor Joodse meisjes. Net voor het afsluitingsfeest. Margot doet er alles aan om er toch bij te mogen zijn. De bestuursleden van de roeivereniging krijgen ook uitgebreid aandacht in dit verhaal.

Margot baalt omdat ze bijna nergens mag komen. De bibliotheek mag ze niet meer in en naar haar eigen school mag ook niet meer. Haar grootste ergernis is wel dat ze niet mee mag naar Kikkereiland, waar het roeiseizoen wordt afgesloten. Ook merkt ze dat haar vader spullen verhuisd naar zijn kantoor. Het verhaal eindigt op het moment dat Margot naar het achterhuis gaat en daar mag wachten op de rest van de familie Frank.

Sophie Zijlstra belicht ook het oogpunt van de bestuursleden, hoe zagen zij deze moeilijke situatie, om een meisje de toegang te ontzeggen? Hun perspectief, maar ook hun twijfel en achtergrond komt naar voren. Dan volgt er een uitgebreid nawoord, waarin de schrijfster uitlegt wat fictie is en wat volgens haar wel echt gebeurd zou kunnen zijn. Margot was dol op roeien en dat speelde ook een grote rol in haar leven. Wel maak ik op uit de tekst dat er zeer weinig bekend is over Margot en dat de schrijfster zich daarom ook focuste op andere personages en zeer veel details over het roeien in het verhaal verwerkt heeft om het verhaal verder op te vullen.

Het laatste stuk is een biografie van Margot. Heel interessant om te lezen, want vrijwel alle boeken over de familie Frank gaan vaak alleen over Anne Frank. Margot was een rustig en slim meisje, in tegenstelling tot haar zus Anne, die heel druk en in een spring in het veld was.

Je bent in één dag door dit boek heen. Het is niet echt dik en omdat het boek is opgedeeld in stukken leest het ook vrij vlot. Helaas wist het verhaal mij niet echt te raken. Ik denk dat ik te hoge verwachtingen had, de lange passages over het roeien boeide mij niet echt. Interessanter vond ik te lezen over hun thuissituatie en hoe ze erachter kwam dat haar vader spullen verhuisde.

Ik vind het echter wel heel mooi dat de auteur met dit boek Margot ook een plekje in de boekenkast heeft gegeven. Ze is toch een soort vergeten zus, dat is jammer, want ze was een mooi mens!