17 april 2022

Mijn laatste leugen van Riley Sager

Dit boek sprak mij al een tijdje aan. Vorige week begon ik in deze thriller van Sager. Mijn eerste Sager ooit trouwens!

Emma bracht als 13-jarige haar zomer door in een zomerkamp, daar werd ze ingedeeld bij drie oudere meisjes die het niet zo nauw namen met de waarheid. Op een nacht verdwijnen de drie meisjes en ze worden nooit meer gevonden. Vijftien jaar later vraagt de eigenaresse van het zomerkamp of Emma schilderlessen wil geven op het kamp. Wegens omstandigheden krijgt ze dezelfde hut toegewezen als toen.

Mysteries en leugens

‘Mijn laatste leugen’ draait voornamelijk om leugens en mysteries. Emma is altijd geobsedeerd geweest door de verdwijning van de meisjes en dit verwerkte ze in haar schilderijen. Voornamelijk de mysterieuze en arrogante Vivian is aanwezig in haar gedachten. In flashbacks zien we wat er vijftien jaar eerder gebeurde. Eenmaal weer terug op het zomerkamp wordt Emma ingedeeld in Kastanje, de hut waar ze toen ook in sliep. De drie jonge meiden vinden het eerst niets dat er een leidster in de hut slaapt, maar al snel worden ze bevriend.

Op het kamp zijn veel oude bekenden van Emma te vinden. Sommige daarvan zijn niet zo blij met haar komst. Andere doen heel aardig, maar van oprechtheid is dan weer niet echt sprake. Emma kan het niet laten om te zoeken naar sporen en herinneringen van vroeger. Die vindt ze ook en ze weet het een en ander te ontrafelen, maar ondertussen krijgt ze ook het gevoel dat iemand haar in de gaten houdt. Het lijkt er zelfs op dat alles zich herhaalt, of zit dat in Emma’s hoofd?

De stijl van Carol Goodman

De stijl van Riley Sager deed me denken aan de stijl van Carol Goodman en haar boek ‘Het meer van de meisjes’. Er zijn wel wat overeenkomsten. Beide draaien om verleden en heden en in beide boeken keert een vrouw terug naar de plek waar ze als kind heftige dingen heeft meegemaakt. In dit geval een zomerkamp, in het boek van Goodman was dat een meisjesinternaat. Beide boeken spelen zich af nabij een groot meer. Hoewel Emma een twintiger is, had ik trouwens steeds het gevoel dat ze veertiger was, gezien haar manier van reageren en handelen.

Riley Sager neemt ruim te de tijd om het verhaal op te bouwen. Dit doet hij boeiend en de spanning sluipt er voorzichtig in. Je zit echt in een typisch Amerikaans zomerkamp, ver van de bewoonde wereld en diep in de bossen nabij een groot meer. In het verhaal werd ik af en toe op een verkeerd been gezet. Je krijgt ook ruim de tijd om alle bijpersonages te leren kennen en dat zijn er nogal wat.

Bijzonder traag

Het verhaal is erg gemakkelijk te volgen, de auteur geeft duidelijk aan wanneer iets in het verleden afspeelt en in het heden. Hoewel ik vermoedens had over een mogelijke dader, bleek ik daar volledig naast te zitten. Riley Sager zet een spoor uit van mysteries en speelt met waarheid en leugens en daardoor moest ik doorlezen om uit te vinden hoe het zat.

Ik vond de tweede helft echter vrij lastig lezen. Het bleef maar duren voor er een ontknoping kwam. Riley Sager is erg goed in uitrekken, maar bij vlagen kreeg ik zin om te stoppen in plaats van nagelbijtend verder te lezen. Toch heb ik dat laatste gedaan, maar dan zonder nagelbijten. Die tweede helft had dus wel wat compacter mogen zijn en wat meer tempo mogen bevatten. ‘Mijn laatste leugen’ zit goed in elkaar, is bij vlagen sinister, maar ook bijzonder traag.

Geef hier je reactie

Wellicht ook interessant voor je: