15 juni 2022

Monterosso mon amour van Ilja Leonard Pfeijffer

Vanmiddag las ik in het zonnetje de novelle ‘Monterosso mon amour’. Geschreven door Ilja Leonard Pfeijffer.

Dit was het Boekenweekgeschenk van 2022 en ik was er nog niet aan toe gekomen. Het boek las vrij vlot, ik was ook vanaf het begin geboeid. Het gaat over Carmen, ze werkt in een bibliotheek, organiseert daar lezingen en op een dag komt Ilja Leonard Pfeijffer daar langs. Deze ontmoeting zet haar aan het denken en ze besluit alleen op vakantie te gaan naar Monterosso, maar dan breekt de corona-pandemie uit.

Soms een beetje elitair

Eigenlijk is het verhaal best wel simpel en herkenbaar. Je herinnert je iets uit het verleden en dat gevoel wil je graag opnieuw beleven, dus ga je terug naar die bewuste plek en Carmen doet dat. Daar logeert ze in B&B bij Tiziana. Ze vertelt daar over Antonio. Ondertussen belt ze met huis, haar man is erg paniekerig over het virus en in Italië is net afgekondigd dat iedereen thuis moet blijven. Dus blijft Carmen daar. Carmen houdt van literatuur, van sherry, tennis en heeft op meerdere plekken op de wereld gewoond.

In Nederland laat de auteur zichzelf verschijnen in de bibliotheek. Hij is niet vies wat zelfspot en ik kon daar ook wel om lachen. Ik had nog nooit wat van hem gelezen, dus dit was mijn eerste kennismaking. Ik vond de schrijfstijl af en toe een beetje elitair, een beetje ‘kijk mij eens goed schrijven!’

Voor een groot publiek

Uiteindelijk is het wel een mooi verhaal, met filosofische zinnen waar je even op kunt kauwen. Maar het heeft me niet overgehaald om bijvoorbeeld ‘Grand hotel Europa’ of ‘La superba’ te gaan lezen. Alhoewel, de hoofpersoon laat haar exemplaar van ‘Brieven uit Genua’ signeren en dat sprak me wel aan, omdat ze er vaak naar verwees en ik nu nieuwsgierig of dat allemaal klopt.

Bij de Boekenweek wordt er veel aandacht gegeven aan boeken en lezen in het algemeen. Het lijkt mij dat je dan als auteur van het geschenk rekening houdt met iedereen. Bij deze novelle mag je ‘De dikke van Dale’ ernaast leggen en ik kwam zinnen tegen waar ik mijn bek over brak. Het was alsof ik in een hele mooie stad was, maar wel steeds struikelde over de kasseien.