9 mei 2016

Ritueel van Isa Maron

Laat ik maar gelijk eerlijk beginnen: stiekem was ik heel blij dat ik ‘Ritueel’ uit had. Ik vond het geen slecht boek, zeker niet! Maar ultiem spannend was het ook weer niet.

‘Ritueel’ is het derde boek in de serie ‘De Noordzee moorden’. Kyra Slagter is nog steeds bezig met haar vermiste zus Sarina en komt ook in dit deel weer wat meer te weten. Maud krijgt te maken met een gruwelijke zaak, waarin er schedels worden gevonden in de tuin van een huis wat net verkocht is. Al snel focust de politie zich op de vorige bewoners: de familie Demsterwold.

Daarnaast volgen we ook de gedachtes van de moordenaar en krijgen we weer wat meer te weten over Sarah, het meisje wat nu in  Engeland woont. Maud focust zich op de zaak met de schedels in de tuin en ondertussen houdt ze Kyra op de hoogte over ontwikkelingen rondom haar zus. Kyra is nog steeds heel gedreven met haar studie en met de vermissing rondom haar zus Sarina. Daarnaast krijgt ze privé ook wat moeilijke momenten te verwerken, waarbij zwijgen nog de beste optie lijkt.

Er gebeurde heel wat in ‘Ritueel’. Isa Maron schuwt gruwelijkheden niet en kan prettig schrijven, daar ben ik zeker positief over! Toch bleef het allemaal maar wat voortduren. Het leek alsof dit boek 800 pagina’s had, ik kwam er niet in vooruit… Het hielp ook niet echt dat er te snel geswitcht werd tussen de vele verhaallijnen.

‘IJskoud’ las ik in december 2014, toch weer even geleden voor mij en ik denk zelf dat ik daardoor wat minder grip op het verhaal kreeg. Alsof je een spannende tv-serie kijkt, vervolgens anderhalf jaar wacht en dan weer er in springt. Het blijft dan een goede serie, maar je bent de feeling even kwijt, je moet er weer in komen. Laat je daar niet door weerhouden, want ik heb ook heel veel recensies gelezen van lezers die dit niet zo ervaren. Dit is echt geheel persoonlijk en ik denk dat het ook veel scheelt als je de delen achter elkaar leest.

Ik vond het begin van ‘Ritueel’ erg sterk en was ook nieuwsgierig naar het verloop. Ook was het leuk om weer over Kyra te lezen, want ik mag haar graag als personage. Ik vind het ook heel origineel dat Isa Maron waargebeurde feiten vermengt met fictie. Achter gesloten deuren gebeuren de meest gruwelijke zaken. Ik vind het goed en sterk dat Isa Maron dit durft te verweven in haar boeken. Wat fictie is en wat werkelijkheid is blijft netjes in het midden.

‘Galgenveld’, ‘IJskoud’ en ‘Ritueel’hebben we nu gehad. Het wachten is nu op het laatste deel in deze serie. Het deel waar alles bij elkaar gaat komen en we antwoorden krijgen op vragen die we al stellen sinds het eerste deel. Ik kijk er oprecht naar uit! Ik heb namelijk mijn hoop op het laatste deel gezet 🙂