4 november 2019

Stille wateren van Eva Nagelkerke

Eva Nagelkerke is het pseudoniem van twee zussen. Alexandra en Victoria Nagelkerke. Ik kende hun werk al, want ze schreven samen al eerder, maar dan onder de naam Eva Monté.

De 29-jarige Sophie woont bij haar ouders en wordt streng gecontroleerd en heeft amper vrijheid. Dit heeft een reden. Tien jaar geleden is er iets afschuwelijks gebeurd, daar moet ze nu nog voor boeten. Ze mag thuis wonen, maar haar ouders moeten haar rust en regelmaat bieden. Hierin gaan ze heel ver, Sophie heeft vrijwel geen privacy en wordt rustig gehouden met pillen

Geen ruimte en een extra pilletje

Sophie werkt in een bloemenwinkel. Daar is ze heerlijk vrij en ze krijgt zelfs van de eigenaresse het aanbod om een cursus te doen en zelfs een diploma te halen. Alleen heeft ze hiervoor wel toestemming én medewerking nodig van haar ouders. Vooral de moeder van Sophie zit bovenop haar en ziet overal een probleem in. Sophie krijgt nergens ruimte voor en als ze voor zichzelf opkomt krijgt ze een extra pilletje. Haar moeder ziet namelijk deze assertiviteit als agressie.

Gedoseerd krijg je als lezer de informatie over Sophies verleden. Wat is er gebeurd toen Sophie ging studeren en een kamer huurde bij Annet? Ook andere mensen in haar omgeving komen aan het woord. Zoals Annet. Langzaam krijg je door wat er toentertijd speelde en krijg je een inkijkje in het zeer verwarde hoofd van de tien jaar jongere Sophie.

Krekels en fruit

Fascinerend is het om te lezen hoe de stille en verlegen Sophie tien jaar eerder steeds verwarder werd en constant in haar hoofd het getjirp hoorde van krekels. Om de krekels te kalmeren zet ze overal bakjes fruit neer, zodat ze kunnen eten. Voor de buitenwereld is dit bizar, maar voor Sophie is het overleven.

De verhaallijn in het heden is vooral zenuwslopend! Haar moeder die haar dwangmatig controleert en haar steevast elke dag een schuldgevoel aanpraat. Haar ouders hadden er namelijk van gedroomd om ooit te gaan reizen, maar dat kan niet meer, want ze moeten hun dochter nu begeleiden. Dit wrijven ze haar graag en regelmatig fijntjes in. Hoewel haar moeder haar zorgtaak zeer serieus neemt, toont ze nergens echt belangstelling in wat haar dochter voelt en verlangt. Daarbij houdt ze Sophie weg van andere mensen. Hierdoor is Sophie erg eenzaam en wordt ze niet zelfstandig.

Onderhuidse spanning

De hamvraag is natuurlijk, wat is er vroeger gebeurd dat Sophie nu zo onder de plak zit? Eva Nagelkerke houdt dit lang spannend en geeft steeds kleine stukjes informatie vrij waar je als lezer mee gaat puzzelen. Je weet eigenlijk net zoveel als Sophie en dat is zo goed als niks, dus daarom las ik ook gretig verder!

De onderhuidse spanning voelde beklemmend. Ook maakte het emoties bij me los. Ik werd vooral kwaad op de moeder. Haar karakter is zo goed opgezet, dat je -net als Sophie- zou willen schreeuwen tegen haar. Ook krijgt Sophie steeds meer te maken met herinneringen uit het verleden, maar is dat echt of schijn? Want Sophie heeft al eens eerder dingen gezien en gehoord die er niet waren… Wat volgt is een verrassende én geniale ontknoping. Van begin tot eind heb ik genoten van deze psychologische thriller!

2 reacties

  • 5 november, 2019 om 07:15
    Lalagè

    Klinkt heel spannend, maar ook wel overdreven. Nu zit ik me dus af te vragen of ik me daaraan zou ergeren bij het lezen of schrijven de zussen zo goed dat je er helemaal in mee gaat?



    • 5 november, 2019 om 10:58
      Leesdame

      Ik vond het niet overdreven, het wordt goed gedoseerd gebracht. De zussen wisten mij gelijk in het verhaal te krijgen. Ze hebben een beklemmende schrijfstijl, ik hou daarvan bij een thriller 🙂



Geef hier je reactie

Wellicht ook interessant voor je: