4 juni 2021

The shallows

Toen ik laatst in de ‘Veronica Superguide’ een foto zag staan van deze film, was mijn eerste indruk dat het nogal een goedkope mannenfilm zou zijn met een schaars geklede hoofdpersoon. De reacties op diverse filmfora lieten me vervolgens toch overstag gaan.

Op Netflix klikte ik op een druilerige zondagmiddag deze film aan en ja, de hoofdpersoon is schaars gekleed, maar de film bleek erg beklemmend en boeiend te zijn. Nancy gaat in haar uppie surfen op een vrij onbekend strand. Eenmaal op de surfplank en 200 meter uit de kust wordt ze aangevallen door een haai.

Gevangen op het water…

Nancy is een student geneeskunde, haar moeder is net overleden en ze is onderweg naar een verborgen stukje strand in Mexico waar haar moeder graag kwam. In het begin gaat alles goed, het surfen gaat lekker, de golven zijn metershoog en dat is ook prachtig om te zien. Maar wat goed gaat, mag natuurlijk niet te lang duren, vooral niet in een haaienfilm 😉

De confrontatie en aanval met de haai is heftig. Ze belandt met een enorme gapende beenwond op een stuk rots. Daar moet ze proberen haar been zelf te hechten, want het bloed gutst eruit. Het water stijgt en de haai blijft om haar heen zwemmen. Haar enige uitweg is een boei verderop in zee. Maar ook dan moet ze wat meters in het water afleggen. Er volgt een kat- en muisspel met de haai.

Kijkt lekker weg

Het meest fascinerende vond ik het overleven op de rots en dat Nancy zelf de wond ging hechten en hoe ze daarbij in zichzelf praatte om deze pijnlijke handeling uit te kunnen voeren.

Uiteindelijk is de finale een beetje over the top, maar dat is meestal bij haaienfilms. Er zitten een paar kleine bijrolletjes van andere acteurs in de film, maar grotendeels draait alles om Nancy en de haai. De film kijkt lekker weg, het blijft het boeiend en zit er ook wat spanning in.

Kijk jij wel eens een ‘haaienfilm’?