5 juni 2021

Wat wij zagen van Hanna Bervoets

Ik keek enorm uit naar het Boekenweekgeschenk van dit jaar! Eindelijk geschreven door Hanna Bervoets! Ik kocht meteen wat ebooks en ontving daarbij meteen het geschenk in digitale vorm.

Hoofdpersoon Kayleigh werkte als content moderator bij Hexa, hier moet ze gerapporteerde berichten bekijken en beoordelen of ze wel of niet voldoen aan de richtlijnen van een sociale media platform. Zij en haar collega’s zagen dan de meest gruwelijke dingen voorbijkomen. Dat ging niet in de koude kleren zitten, want Kayleigh’s ex-collega’s hebben een rechtszaak aangespannen tegen het bedrijf.

Een modern verhaal over content moderatie

Kayleigh en haar collega’s staan onder grote druk bij Hexa. Ze moeten in een bepaalde tijd de gerapporteerde berichten verwerken en hun beoordeling moet ook nog eens voldoen aan een ingewikkeld protocol. Die berichten staan vol met gruwelijke, onmenselijke en smerige inhoud. Dat kruipt in je hoofd en met iemand daarover praten lijkt bijna zinloos, omdat de meeste mensen in hun omgeving vooral uit zijn op sensatie. Hierdoor trekken de collega’s voornamelijk met elkaar op. Opvallend genoeg wil Kayleigh niet meewerken aan de rechtszaak. Het verhaal verdiept later de relatie die Kayleigh kreeg met haar collega Sigrid.

‘Wat wij zagen’ is een modern verhaal over content moderatie. Wie zitten er achter de schermen bij de social media platformen en in hoeverre staan zij onder druk? Wat doet het met je als je een gehele dienst de grootste gruwelijkheden moet bekijken en beoordelen? En wat doet dit met je privéleven en je relaties? Hanna Bervoets probeert hierop antwoord te geven.

Strakke en sobere stijl

Ik vond het verhaal sober en strak geschreven. Geen poespas of langdradige beschrijvingen. Maar het nadeel is wel dat ik hierdoor geen binding kreeg met Kayleigh. Misschien kwam dat ook wel omdat Kayleigh zichzelf al wat afstandelijk opstelde in dit verhaal, dan wordt het lastig om dichterbij te komen.

Kenmerkend voor de stijl van Hanna Bervoets is het venijn tussen de regels. Dat is ook in ‘Wat wij zagen’ aan de orde. Eerst dacht ik nog: ‘interessant, dit wereldje van content moderators’, maar uiteindelijk zat ik in een slangenkuil en werd de situatie van de hoofdpersoon vrij schrijnend.

Ik kreeg de indruk dat Hanna Bervoets kampte met ruimtegebrek in dit geschenk. Het thema is namelijk erg interessant en dat had nog beter tot zijn recht gekomen in een volledige roman waarbij de auteur niet gebonden was geweest aan een maximaal aantal pagina’s, want ik denk dat de auteur nog lang niet alles had verteld wat ze had willen vertellen.