9 januari 2025

Wat je niet ziet van Renske van Dokkum

Eind vorig jaar vroeg Renske van Dokkum of ik haar boek ‘Wat je niet ziet’ wou lezen. Het onderwerp sprak mij aan, dus ik had zeker interesse in dit boek. Het eerste boek van dit jaar!

Renske krijgt op tienjarige leeftijd te horen dat ze diabetes mellitus type 1 heeft. Dit zet meteen een stempel op haar leven. Met ziekenhuisbezoeken, regeltjes omtrent eten en drinken, leren spuiten en omgaan met hypers en hypo’s. Op haar 29e is ze slechtziend en krijgt ze een geleidehond.

Intiem inkijkje

In haar boek ‘Wat je niet ziet’ beschrijft ze haar jeugdjaren en hoe ze haar leven nu ervaart. Renske was als tiener dol op lezen en verslond boek na boek. Ze bezocht regelmatig het ziekenhuis en dit had grote impact op haar leven. Jezelf leren spuiten valt niet mee, maar ook de vooroordelen en intieme vragen van anderen wegen zwaar. Mensen hebben geen idee hoe het voelt dat wanneer je ontspannen op een bruiloft bent je geen zin hebt in tientallen vragen en aannames over diabetes. Renske probeert dit uit te leggen.

Ook schrijft Renske kritisch over de inclusieve samenleving die helemaal niet inclusief voor haar voelt. Vanwege haar slechtziendheid wordt ze juist in hokjes geplaatst en vaak letterlijk buiten de groep. Ze mag niet stemmen in een regulier stemlokaal, maar moet naar een apart lokaal. Ze mag in de bus niet zitten waar ze wil, maar op een aangewezen plek. “In een inclusieve samenleving zou er niets aangepast hoeven worden.” schrijft Renske. Juist alles samen kunnen doen voelt inclusief.

Fijn geschreven

Renske van Dokkum heeft een fijne schrijfstijl. Ze haalt herinneringen op, verweeft humor op passende wijze in het verhaal en schakelt vloeiend over naar serieuze onderwerpen. ‘Wat je niet ziet’ is een gevoelig en persoonlijk verhaal geworden en Renske vertelt over haar leven alsof je bij haar aan de keukentafel zit. Haar vriendschap met haar geleidehonden komt aan bod, haar werk en haar ervaringen in de liefde.

Andere mensen weten nooit precies hoe het voelt. De constante onzekerheid bij een ziekenhuisbezoek, constant glucose meten enj ezelf slecht voelen, maar dat niet uit kunnen leggen. Leven met diabetes valt niet mee. Een naast familielid heeft ook deze vorm van diabetes in combinatie met slechtziendheid en ik herkende veel in dit verhaal. Dit boek kan een eyeopener zijn voor buitenstaanders.

Je kunt niet begrijpen hoe het is als je niet op je eigen lichaam kunt vertrouwen, tot je het zelf ervaart.