3 maart 2014

Zes maanden zonder van Charlotte de Monchy

Dit boek heeft mij toch maar mooi gered uit mijn leesdip! ‘Zes maanden zonder’ is een heerlijk weglezende chicklit met een hoge feelgood-factor.

Robin drinkt veel en valt altijd op de verkeerde mannen. Zo belandt ze dus in bed met haar baas, wat een ontslag oplevert. Robin woont bij haar zus in huis, maar haar zus wil samenwonen en dus eigenlijk ook meer privacy. Voorzichtig polst ze of Robin niet uit wil kijken naar iets voor zichzelf. Robin voelt zich wat verloren en wil een einde maken aan haar slechte eigenschappen.

Ze besluit zes maanden lang alcohol te mijden en geen seks meer te hebben. Volgens haar zus gaat haar dat nooit lukken, maar Robin is vastbesloten om haar weddenschap tot een goed einde te brengen.

Omdat Robin geen baan meer heeft en binnenkort ook geen woning besluit ze te reageren op een advertentie waarin een au pair wordt gezocht in Ierland. Op de gok gaat ze ernaartoe en ze belandt in een Iers plattelands dorpje. Daar woont Sam, zij heeft net haar moeder verloren en moet hals over kop de bloemenwinkel overnemen. Robin ontmoet in de pub de man die de advertentie heeft gezet. Oftewel, de knappe dierenarts Connor. Maar hij heeft gelogen. Er is geen kind. Maar wel een vader. Een Nederlandse vader die ernaar verlangt om voorgelezen te worden omdat hij de Nederlandse taal zo mist. Robin voelt zich besodemietert, maar besluit uiteindelijk toch te blijven. Ze wordt vriendinnen met Sam. Alleen tussen Connor en haar botert het helemaal niet.

In de eerste plaats dacht ik dat ‘Zes maanden zonder’ een vertaalde chicklit was. Maar toen ik het persbericht las ontdekte ik dat Charlotte de Monchy een Nederlandse schrijfster is. ‘Zes maanden zonder’ is eigenlijk een soort ‘expat-chicklit’, oftewel: een Nederlandse chicklit, die zich afspeelt in het buitenland. Toegegeven, ergens is ‘Zes maanden zonder’ ook wel een beetje een standaard chicklit. Wat betreft voorspelbaarheid en ingrediënten. Alles wat in een chicklit hoort te zitten, zit hier ook in. Is dat verkeerd? Nee, dat is op zijn tijd juist heel lekker. Soms snak je naar herkenbaarheid, naar iets waarvan je weet dat het goed afloopt en waarbij je niet al te diep hoeft te denken. ‘Zes maanden zonder’ biedt dat ook.

Charlotte de Monchy schrijft lekker vlot en met veel vaart. Ze omschrijft de omgeving heel gedetailleerd het Ierse plattelandsleven zonder langdradig te worden. Kortom: ‘Zes maanden zonder’ is als een lekker pak koekjes. Je weet wat je krijgt, hapklaar en je houdt er een voldaan gevoel aan over.