21 juni 2019

Zonnemeisjes van Hedwig Meesters

Dit bittere, maar ook mooie debuut is van Hedwig Meesters. Zij debuteert als zestiger en dat doet ze zeker niet verkeerd! Ik heb haar debuut dan ook in een paar dagen uitgelezen!

Kitty en haar zusje Micky wonen in een klein Brabants dorpje. Een dorpje vol roddel en achterklap en weinig privacy. Micky is de lievelingsdochter en Kitty staat daarbij in de schaduw. Maar dan gaat het niet goed met Micky, ze zit diep in de problemen. Jaren later krijgt Kitty een uitnodiging voor het verjaardagsfeest van Gijs. Dit weerzien zet alles op zijn kop.

Heden en verleden

Hedwig Meesters wisselt in het begin tussen het heden en verleden. Zo krijgen we een deel mee van Kitty’s jeugd in het Brabantse dorpje nabij de grens. Daarbij verwoordt de auteur goed hoe de sfeer in zo’n dorpje kan zijn. Buren die alles in de gaten houden en de macht van de geruchten die rondgaan.

Kitty’s jeugd gaat over haar contact met Gijs. Hoe hij graag naaktfoto’s van haar schiet. Het gaat over hoe ze zichzelf voelt nabij haar zusje Micky. Micky is de knapste, Kitty staat in haar schaduw. Dit gevoel overstemt vaak in Kitty’s gedachten. Kitty bijt nagels en is onzeker en met haar vader kan ze het niet goed vinden. Haar vader is een workaholic en haar moeder staat ook in de schaduw van haar vader.

‘Zonnemeisjes’ vind ik dan ook een treffende titel. Omdat ‘in iemands schaduw ‘en ‘in het zonnetje’ staan een terugkerend thema is. Ook zijn er nog twee ooms. Later gaat Kitty bij de ooms wonen.

De dood neemt, maar geeft niks terug

Micky gaat dood, ze pleegt zelfmoord. Dit gegeven achtervolgt Kitty tot in haar volwassen jaren. Spijt en schuldgevoel wisselen elkaar af. De dood van Micky zette toentertijd alles op zijn kop. De ouders moesten door het geroddel het dorpje verlaten.

Kitty voelt spijt omdat ze vaak jaloers was op Micky. Schuldig omdat ze niet ingreep. Dan komt Gijs terug. Een arrogant type, waarvan de ouders nog altijd de frituur runnen in het dorpje. Gijs blijkt ook wel wat op zijn kerfstok te hebben en als dat eenmaal uitkomt neemt Kitty een besluit voor de rest van haar leven en rekent ze af met het verleden om zich te kunnen focussen op haar toekomst.

Luchtig, maar ook gevoelig geschreven

De schrijfstijl van Hedwig Meesters is luchtig, maar tegelijkertijd ook gevoelig. Dat komt omdat je genoeg informatie tussen de regels kunt ontdekken. Dat is fijn, ze legt niet alles uit, maar laat haar lezers zelf de conclusies trekken.

Ook de verhaallijn rondom Micky’s dood is luchtig en summier beschreven. Geen schokkende en gedetailleerde omschrijving, ook hier zit weer het venijn verstopt tussen de regels. Ik vind dat dus prettig lezen, als lezer ontdek ik graag zelf en puzzel ik graag zelf uit hoe alles met elkaar te maken heeft en Hedwig Meesters geeft me daar ook de ruimte voor.

‘Zonnemeisjes’ is een mooi debuut. Er zit zelfs af en toe wat humor tussen de regels verstopt in Kitty’s conversaties en handelingen. Kitty observeert en handelt. Daarnaast denkt ze af en toe ‘out of the box’ en dat vond ik wel verfrissend om te lezen.