31 juli 2017

#50books: wat doe je met boeken die je zijn aangeraden en je vindt er geen moer aan?

Okay… een pittige vraag, waar natuurlijk een leuk en eerlijk antwoord bij hoort. Tja, wat doe je dan?! Ligt het ook aan de situatie? Genoeg stof weer om over na te denken deze week bij de rubriek #50books. Een rubriek die nu al verslavend werkt, want ik vind het ontzettend leuk om deze vragen te beantwoorden!

Martha van Drspee.nl stelt elke zondag een vraag in de bekende rubriek #50books. In 2014 deed ze dit ook al. Peter Pellenaars begon er ooit mee in 2013 en in 2015 was hij nogmaals de gastheer. Hendrik-Jan de Wit nam dit voor zijn rekening in 2016. Iedereen is vrij om in te haken!

Dit moet je lezen!

Ik dacht meteen terug aan Hyves. Daar was ik nogal makkelijk met mensen toevoegen. Zo kreeg ik daar een man die mij meteen krabbelde en voorstelde dat ik een boek over de toltekens moest lezen. Ik verwelkomde hem vriendelijk, zei dat ik het eens op zou zoeken. Lang bleef deze man krabbelen, tot hij uiteindelijk verontwaardigd vroeg: ‘heb je dat boek nu nog niet gelezen?!’ Nee dus… het werd een gevalletje van ontvrienden, want hij verdween meteen uit mijn vriendenlijst na mijn ontkennende antwoord.

Wat mij het meest stoorde was de drammerige manier van ‘aanraden’. Hij vond het een geweldig boek, vol mooie inzichten, dus ik MOEST het nu ook lezen. Dat ik misschien geen interesse had was niet belangrijk. Ik hield van lezen, dus zou ik dit ook moeten lezen vond hij. Werkt het zo? Ik hou van chocola, dus moet ik pure chocola met kersensmaak óók lekker vinden? Sommige lezers maken die fout ook wel eens… Je houdt toch van thrillers? Dan vind je dit boek ook goed!

Zou je mijn boek willen lezen, ik denk dat je het geweldig gaat vinden?!

In de afgelopen zes jaar heb ik veel mails ontvangen in de trant van bovenstaande zin. Dit waren veelal ook knip en plak mailtjes. Maar er zaten ook persoonlijke berichten tussen. Wat me hierin stoort is dat er al op voorhand voor mij wordt gedacht. Ik zal het vast geweldig gaan vinden… Wat nou als ik het niet geweldig ga vinden? Dan weet ik nu al dat je dat niet leuk gaat vinden. Je verwachtingen zijn namelijk al gemaakt, die staan al in die eerste mail. Daarom probeer ik – net als Martha – van tevoren de boot al af te houden als mijn gevoel zegt: nee, dit boek lijkt me helemaal niks. Mijn gevoel is in de meeste gevallen de beste raadgever.

Maar wat zeg je dan?

Vroeger was ik voorzichtig, een boek is toch een soort kindje, dus bleef ik zo vriendelijk mogelijk en soms stelde ik zelfs het antwoord uit. De laatst jaren is dat een stuk anders. Ik kijk het boek in als er een inkijkexemplaar beschikbaar is, of als ik het eerste hoofdstuk ergens kan lezen. Ik lees de achterflap, ik luister vooral naar mijn gevoel, kijk naar mijn planning etc. Als het allemaal positief voelt, dan zeg ik ‘ja’. Soms wil ik ook nog wel eens buiten mijn comfortzone stappen, maar dan wel uit eigen beweging, niet omdat het opgedrongen wordt.

Wil ik het niet lezen, dan zeg ik dat ook meteen. In vriendelijke en korte zinnen. In de trant van: “Je boek ziet er goed uit, maar ik ga/kan het niet lezen. Ik hoop dat je een blogger vindt bij wie dit boek wel goed past. Veel succes.” Naast recensie-boeken die worden aangeraden (vaak door de auteurs zelf) zijn er ook nog familieleden en vrienden die boeken aanraden. Ook bij hen blijf ik vriendelijk en duidelijk. ‘Nee, dit boek past echt niet bij mijn smaak, sorry’.  De eerlijkheid en directheid wordt gewaardeerd is mijn ervaring. Leuk is het natuurlijk niet voor degene die het boek aanraadt, dat snap ik ook heel goed, maar het is onmogelijk om alle boeken te lezen die je zou moeten lezen of die worden aangeraden. Eerlijkheid duurt ook het langst.

Tijd vliegt

Het leven is soms hectisch, naast lezen heb je vaak nog andere hobby’s en bezigheden en natuurlijk een hoop sociale verplichtingen. Ik zou soms alle mooie boeken tegelijk willen lezen, maar dat gaat niet. Ik hou het gemiddeld bij twee boeken per week. De tijd vliegt voorbij. Een mooi begin is dan toch om het kaf te scheiden van het koren als het gaat om aanraders en recensie-boeken. Om gemotiveerd te blijven lezen en bloggen, is het ook van belang dat ik boeken lees die ik graag wil lezen. Ik sluit af met een gouden tip die ik ooit van een oud-boekhandelaar kreeg: het leven is te kort om boeken te lezen waar je niet doorheen kunt komen.

Heb jij wel eens een boek tegen je zin gelezen? Wat zeg jij als iemand jou een boek aanraadt, waarbij je meteen denkt: oh nee, dat lijkt me helemaal niks?! 

6 reacties

  • 31 juli, 2017 om 22:59
    Anneke van Dijken zegt:

    Heb tot nu toe geen aangeraden boek door iemand gelezen die ik niets vond, maar mocht mij dat ooit overkomen, dan zal ik eerlijk zeggen waarom ik het niets vond. Je kan beter eerlijk zijn, dan liegen. Je kan niet altijd allemaal dezelfde boeken goed vinden.


    Anneke van Dijken
    Beantwoorden

  • 1 augustus, 2017 om 07:57
    martha24111977 zegt:

    Die laatste zin is een tegeltje waard!


    martha24111977
    Beantwoorden

  • 1 augustus, 2017 om 20:17
    Iris zegt:

    Thrillers woren mij dikwijls aangeraden en dat is 100% niet mijn ding, maar daar kom ik ook eerlijk voor uit en dat heeft de andere partij tot nu toe altijd mooi geaccepteerd.

    Alleen voor school heb ik tegen mijn zin boeken moeten lezen. Van die stoffige, niet door te komen verhalen, die best knap in elkaar kunnen zitten, maar ik ben meer van het lezen en niet van het uitpluizen. Ik snap dan ook helemaal waarom de jeugd van tegenwoordig geen zin meer heeft om een boek open te slaan als ze alleen met dat soort verhalen worden geconfronteerd.


    • 1 augustus, 2017 om 20:47
      Leesdame zegt:

      Dat waren idd stoffige boeken, maar toen ik ouder werd heb ik ze er een paar uit eigen beweging opgepakt, met dit keer wel interesse en ineens begreep ik het verhaal veel beter. Misschien is dat ook wel hét punt: moeten en mogen…


      Leesdame
      Beantwoorden

  • 30 augustus, 2017 om 13:55
    Vivian zegt:

    Ohh, dit is herkenbaar haha. Ik krijg ook veel van die mailtjes van indie- of selfpublished auteurs die op zoek zijn naar bloggers, maar heel vaak trekt het boek me gewoon écht niet en dan stuur ik dat ook terug. Soms zeg ik ook dat ik even geen nieuwe recensie-exemplaren aanneem. Het aanraden zelf vind ik vaak wel leuk, omdat mede-lezers dat meestal niet zomaar doen en het vaak betekent dat ze aan je hebben gedacht tijdens het lezen van een boek, en dat vind ik tof. Maar het kan ook de plank misslaan of te ver gaan inderdaad.


    Vivian
    Beantwoorden

    • 30 augustus, 2017 om 19:36
      Leesdame zegt:

      Klopt wat je schrijft. Ik heb ook wel eens een boek gelezen, waarbij ik aan jou dacht en op Goodreads heb ik het boek toen getipt bij jou. Het is leuk als mensen aan jou denken tijdens het lezen. Maar goed, er zijn grenzen natuurlijk. Een boek aanraden, of een boek opdringen zijn twee verschillende dingen natuurlijk.


      Leesdame
      Beantwoorden

Geef hier je reactie

Wellicht ook interessant voor je: