3 november 2022

De olijke tweeling helpt mee in het dierenasiel van Marion van de Coolwijk

Ik kon niet slapen (niks nieuws overigens), dus zocht ik een herkenbaar en simpel voorleesverhaal uit.

Als kind heb ik de serie van ‘De olijke tweeling’ verslonden. Oorspronkelijk geschreven door Arja Peters. Marion van de Coolwijk pakte de serie opnieuw op en heeft enkele vervolgdeeltjes geschreven, waaronder dus deze die zich afspeelt in het dierenasiel. Ik ken de formule en ik koos dit boek uit om te luisteren voor het slapengaan, ook omdat het verhaal simpel van opzet is. Dat luistert voor mij wat makkelijker.

De domme tweeling…

Ellis en Thelma vinden een nestje kittens en brengen deze kittens naar het dierenasiel. Bij het dierenasiel hebben de vrijwilligers het heel erg druk en ze zitten te springen om vrijwilligers. Ellis en Thelma hebben op dat moment vakantie en na wat discussie thuis met pa en ma Bongers krijgen ze toestemming om te mogen helpen in het dierenasiel. Uiteraard gaat dat niet zonder slag of stoot, want ze maken van alles mee en komen uiteindelijk ook op televisie.

Mijn eerste indruk was dat ik Ellis en Thelma heel dom vind. Vroeger vond ik het als kind wel grappig wat ze allemaal deden, maar nu als volwassen lezer verbaas ik me over zoveel naïviteit en domme acties. Bijvoorbeeld de honden loslaten in het bos, of zonder toezicht de kittens bij de andere katten willen plaatsen. Ook doen ze een impulsieve actie met een journaliste waardoor de mensen van het asiel niet echt blij met Ellis en Thelma zijn. Uiteindelijk doen ze een goede daad, waardoor het verhaal weer goed afloopt en de nadruk ligt op het feit dat iedereen trots is op de tweeling. Dat is een bekende formule uit deze serie, maar ik vind het ergens jammer dat deze meisjes nooit een ontwikkeling doorgemaakt hebben.

Kinderlijke stemmetjes

Het verhaal wordt voorgelezen door Beatrice van der Poel. Op zich een fijne voorleesstem, totdat ze zinnetjes voorleest die door peuters en kleuters worden uitgesproken. Heel overdreven benadrukt ze deze kinderstemmetjes, waardoor haar stem op een irritante manier dreinend wordt. Voor kinderen leuk, maar ik vond het tenenkrommend.

Voor wie behoefte heeft aan jeugdsentiment is het grappig om weer eens te lezen over Ellis en Thelma, maar ik raad je aan om geen hoge verwachtingen te hebben.