3 september 2025

Nederlands paspoort, geen uitweg van Timothy Alexander

Een tijdje terug vroeg Timothy Alexander mij of ik zijn boek wou lezen. Ik had hier zeker interesse in. Het is een waargebeurd verhaal over zijn tijd in een Peruaanse gevangenis.

Timothy Alexander komt uit Nederland en is de zoon van een Surinaamse vader en een Nederlandse moeder. Als hij op het verkeerde pad terechtkomt gaat het mis in Peru en wordt hij opgepakt. Om mensen te waarschuwen schrijft hij over zijn tijd in de Peruaanse gevangenis in de hoop dat andere mensen leren van zijn fouten.

Hoofd omhoog houden

Als er iets is wat Timothy Alexander geleerd heeft van die tijd is het wel om je hoofd omhoog te houden. Niet laten zien dat je bang bent, rustig blijven en meedeinen. Hij vertelt hoe het leven eruitzag in de paviljoens (gevangenis in Peru), hoeveel corruptie er is, hoe gevangenen met elkaar omgaan en dat ze ook redelijk wat privileges hadden. Er wordt voetbal gekeken, er wordt gekookt en met de feestdagen is er kip. Soms lukt het zelfs om te chatten via Facebook en er komen meisjes op bezoek.

Uiteraard is er ook geweld, gedoe, smokkelwaar en er zijn veel controles. Timothy verlangt naar zijn vrijlating en alles wat hij ziet in de gevangenis maakt hem wijzer. Hij mist zijn familie en schaamt zich ook voor wat er gebeurd is. In de gevangenis maakt hij vrienden en sommige mensen gaat hij zien als familie. Na ongeveer zeven jaar komt hij vrij en hij woont nu nog steeds in Peru. Hij wil echter wel graag terug naar Nederland.

Een bijzondere schrijfstijl

Timothy wou in de eerste plaats zijn verhaal delen en dat is hem gelukt. Hij vertelt vlot over zijn leven, soms uitgebreid, soms flarden van herinneringen. Hij wendt zich vaak rechtstreeks naar de lezer, schrijft zijn gedachtes eerlijk op en probeert ook goed uit te leggen hoe het werkt in de paviljoens. Het verhaal leest vlot, maar is opgeschreven in spreektaal en ook grammaticaal is het niet helemaal perfect. Dat kan ik de auteur niet kwalijk nemen. Hij moet het doen met de mogelijkheden en middelen die hij in Peru voor handen heeft. Zelfs social media verloopt vanuit dit land niet altijd makkelijk heb ik begrepen. Dus even snel een redacteur benaderen gaat daar niet zo gemakkelijk als hier.

Ik moest in het begin wennen aan deze schrijfstijl, maar ergens heeft zijn chaotische stijl ook wel wat charme. Ik begreep wat de auteur bedoelde en de boodschap van het verhaal was me ook duidelijk. Vrijheid is pas echt rijkdom, die conclusie kunnen we wel trekken na het lezen van zijn levensverhaal.