22 februari 2024

Sensation Island van Thysia Huisman

‘Sensation Island’ is het eerste deel van de serie ‘Achter de schermen’ van Thysia Huisman. Journaliste Puck gaat undercover bij de opnames van een berucht realityprogramma.

Sensation Island is een combinatie van Expeditie Robinson en Secret Story. De producenten willen graag spraakmakende televisie creëren, dit gaat ten koste van de kandidaten. Undercoverjournaliste Puck gaat aan de slag als regisseur om uit te vinden wat er werkelijk speelt achter de schermen.

Keiharde bitches

De kandidaten hebben allemaal een groot geheim, als het wordt geraden, dan liggen ze uit het spel. Het spel zelf heeft veel weg van Expeditie Robinson, maar dan met extremere en manipulatieve situaties. De crew manipuleert, stookt op en verzint spraakmakende opdrachten om de kandidaten te prikkelen. Puck heeft een anonieme tip gekregen over de extreme omstandigheden achter de schermen.

De vrouwen in dit verhaal zijn niet echt sympathiek. Producer Kat is keihard, maar ook een zenuwpees. Ze toont wel iets van emotie als het om haar vader gaat, maar op het werk is ze een bitch. Ellen met haar strakke boblijn is nog gemener. Puck is duidelijk de vreemde eend in de bijt en ook vrij naïef, maar ze lijkt zich ook te amuseren tijdens haar regiewerk. Gelukkig reflecteert ze ook terug op haar gedrag. De situatie is vanaf het begin al gespannen, maar als er een lichaam aanspoelt worden de verhoudingen pas echt op scherp gezet en komt de ware aard van de karakters naar boven.

Fictie over reality

In dit verhaal komen extreme situaties en smeuïge intriges aan bod. Jim van Vulpo toont geen genade, zelfs niet als het over de dood gaat. Volgens Jim is alles af te kopen en steengoede programma’s maken is het belangrijkste wat er is. Het verhaal is fictie, maar toch kijk ik niet vreemd op als er soortgelijke verhalen in de media zouden verschijnen.

‘Sensation Island’ leest lekker weg, maar echt heel spannend is het niet. Dat komt omdat situaties soms vrij gemakkelijk en vlot worden opgelost en de hoofdpersoon overal goed mee weg komt. Op den duur wordt het ook iets te ongeloofwaardig, want er gebeurde erg veel in korte tijd en de meeste personages gaan daar ook nog eens vrij laconiek mee om. Ik miste hier toch wat emotie en diepgang.

Het smeuïge verhaal leest wel heel ontspannend. Ik ben in ieder geval nieuwsgierig naar het tweede deel.