1 juni 2012

Vrije val van Loes den Hollander

Deze bundel bestaat uit tien korte verhalen, de meeste zijn spannend van toon, andere neigen meer naar een roman-structuur. Het gaat over mensen die kampen met dilemma’s, mensen die graag willen behouden wat ze hebben, of een vertekend beeld hebben van de werkelijkheid.

Bij een paar verhalen had ik het gevoel: “ja en?” toen ze afgelopen waren. Voordat je in een verhaal zat, was het ineens al afgelopen. Dat vond ik een beetje jammer. Ook dat in sommige verhalen weer typische truttige personages werden opgevoerd vond ik storend.

Mensen waar ik mij helemaal niet in kon herkennen. Toch zitten er ook een paar mooie verhalen bij. Waaronder het verhaal waarin een moeder de moordenaar van haar dochter gaat bezoeken in de gevangenis, zonder dat de moordenaar weet dat zij de moeder is. Hier voel je duidelijk de onderhuidse spanning.

Een ander mooi verhaal vond ik waarin een tweeling hun moeder verliest en de vader verliefd wordt op de onderwijzeres van de twee meisjes: juffrouw Tilly. Juffrouw Tilly lijkt heel lief, maar ze is ook heel gemeen. Hun vader wil dat niet zien. De meisjes kunnen er niet mee leven. Je voelt hun machteloosheid en de sfeer wordt goed omschreven. Daar was ik echt om geraakt, maar het had nog beter tot zijn recht gekomen als dit korte verhaal was uitgewerkt tot een volledige roman.

Er zitten dus twee hele goede verhalen tussen. En de rest vond ik wat minder, maar toch fijn om even tussendoor te lezen. Het is altijd moeilijk om een verhalenbundel te beoordelen, dus laat ik de sterren achterwege.