21 juni 2023

De derde persoon van René Appel

Ik had een abuis laatst! Ik had deze thriller van René Appel verward met ‘Met van twee kanten’, maar dit beklemmende verhaal trok mij ook aan, dus ik las door!

Magda had een affaire met Freek, maar ze wil liever alleen verder. Dat begrijpt Freek niet echt, want hij denkt dat ze voor elkaar bestemd zijn. Tot frustratie van Magda blijft Freek haar dan ook overal volgen en observeren en hij wordt steeds opdringeriger. Ze zoekt steun bij Cees, lid van dezelfde vereniging waar zij ook lid van is.

Naïef personage, beklemmende sfeer

Magda werkt bij de apotheek. Je krijgt een leuk beeld achter de schermen, ook al is dit boek ouder, ik kwam herkenbare situaties tegen. Maar ook in de apotheek komt Freek langs. Magda is een vrij naïef en hulpeloos personage, hierdoor lopen mensen gemakkelijk over haar heen. Als ze op een avond weg wil, maar niet durft vanwege Freek, vraagt ze aan Cees of ze met hem mee mag rijden, dat mag. En Cees blijkt Magda wel leuk te vinden. Maar het blijkt al snel dat hij een dubbele agenda heeft.

Daarnaast lees je korte hoofdstukken van een crimineel mannetje dat inbreekt in huizen en flats en brutaal ‘bedankt’ achterlaat als hij geld gevonden heeft wat hij kan gebruiken voor drugs. René Appel switch regelmatig van personage, zodat je in ieders hoofd kunt kijken. Daardoor krijg je al snel een ongemakkelijk en beklemmend gevoel, omdat je sommige dingen al eerder weet dan Magda.

Terug naar de jaren ’90

Aan alles merk je dat je in de vroege jaren ’90 bent belandt. Geen smartphones, geen internet, maar wel telefooncellen en de ouderwetse gulden. René Appel schrijft vlot en weet mij van begin tot het eind te boeien. De spanning zakte helaas wel wat in na de eerste grote gebeurtenis in deze thriller. Ik kreeg ook het idee dat in die tijd de auteur nog niet echt feedback vroeg aan rechercheurs. De verhoren zijn namelijk vrij knullig omschreven en ik kan me ook niet voorstellen dat een rechercheur op deze manier te werk gaat.

Gedurende het verhaal zit Magda steeds in een zelfde soort situatie en dit doet ze -naar mijn mening- ook zelf. Ze kan simpelweg niet haar grenzen aangeven en stort om de haverklap in. Het maakt haar karakter vlak en onnodig zwak. Op het eind komen losse eindjes bij elkaar en dan wordt het een en ander duidelijk, maar de lezer blijft ook achter met een klein schrikeffect.

‘De derde persoon’ zorgde er voor dat ik meteen daarna weer een thriller van Appel uitkoos. Want hij kan heerlijk vertellen en hij weet mijn aandacht vast te houden!