1 april 2019

Façade van Esther Verhoef

Het ebook van ‘Façade’ kwam een weekje later uit, ik kocht het en nam vervolgens mijn e-reader mee naar de kapper om daar meteen een beginnetje te maken in de nieuwste thriller van Esther Verhoef.

Iris van der Steen rijdt door Europa met de oldtimer Toet, onderweg luistert ze ouderwets cassettebandjes. Ze is op weg naar Portugal naar haar moeder. Maar dan komt letterlijk Mischa de Jong op haar pad. Ze laat hem instappen om hem een lift te geven, maar dit is het begin van een hoop ellende. Mischa is charismatisch, maar hij heeft ook iets geheimzinnigs.

Beklemmend?

Iris is een gescheiden vrouw en moeder van Levi. Levi blijft op de camping achter (bij een vriendje en zijn ouders) als Iris begint aan haar roadtrip. Naast het verhaal van Iris volgen we ook korte hoofdstukken van een hoofdpersoon die duidelijk verknipt in elkaar zit. Dit personage heeft een obsessie voor pijn, moord, martelen en angst. Het is duidelijk dat dit verknipte personage Iris in de gaten houdt en niet veel goeds van plan is. Deze stukjes vond ik het meest beklemmend! Er zit veel dreiging tussen de regels en daar kreeg ik als lezer een ongemakkelijk gevoel van.

Bij het hoofdverhaal kreeg ik dit gevoel eerlijk gezegd niet echt. Toen ik begon in ‘Façade’ voelde ik me al ietwat teleurgesteld, ik had gehoopt dat ik meteen in het verhaal zou zitten, maar dat was niet het geval. Ook het moment waarop Mischa in de auto stapt voelde nog niet echt beklemmend.

Onverwachte wendingen

Esther Verhoef maakt gebruik van onverwachte wendingen in het verhaal. Dat je even knippert met je ogen en ineens ziet alles er anders uit. Niet alleen voor mij als lezer, maar ook voor Iris. Maar daarnaast zijn er ook wat voorspelbare factoren. Ik had bijvoorbeeld al snel door wat Iris zou gaan doen in de toiletruimte van het tankstation, dus was de gebeurtenis daarna niet zo heel verrassend voor mij.

Ook zitten er wat kabbelende momenten in ‘Façade’ waar toch wel wat meer tempo in had mogen zitten. Maar goed, ondanks deze momenten hielden voornamelijk de onverwachte en bizarre moves in dit verhaal mij als lezer dan toch weer in de ban van het verhaal. Dat ging dus op en af.

Overal staat dat dit het meest beklemmende boek ooit is van Esther Verhoef. Ik denk dat ik daardoor ook gewoon te hoge verwachtingen had. Dat beklemmende gevoel had ik overigens wél bij haar vorige thrillers ‘De kraamhulp‘ en ‘Lieve mama’.

Geef hier je reactie

Wellicht ook interessant voor je: