19 september 2025

Léés dat boek! van Sylvia Witteman

Ik hou van de columns van Sylvia Witteman én ik hou van boeken die over boeken gaan! Dit boek met een bundeling stukjes over boeken kon dan ook niet anders dan de jackpot zijn.

Ruim tien jaar lang schreef Sylvia Witteman stukjes voor de Volkskrant over de boeken die zij las. Sylvia is een echte boekenwurm en laat zich vaak leiden door de boeken die op haar pad komen. Ze struint straatbibliotheken af, krijgt boeken cadeau of laat zich verrassen door het algoritme op haar e-reader.

Lezen is gewoon fijn

Sylvia Witteman is duidelijk: je begint gewoon lekker in een boek, leest het fijn dan lees je door en anders stop je na zo’n twintig pagina’s. Weet je niet wat je moet kiezen, dan grijp je naar een oude favoriet. Sylvia Witteman is een fervent herlezer. Vooral Vestdijk pakt ze regelmatig opnieuw op, maar ook Carmiggelt ligt steevast naast haar bed. Ze is vooral geïnteresseerd in wat ouder werk uit de 19e en begin 20e eeuw, maar af en toe komt er ook een actuele titel voorbij in deze bundel. Ze is niet alleen lovend, maar geeft ook aan dat ze smerige pulp leest en sommige boeken niet de moeite waard waren.

Het leukste vind ik dat Sylvia Witteman vrijwel altijd onbevangen in een boek begint. Ze vindt bijvoorbeeld een oud boek over etiquette, of over eten en vervolgens gaat ze hier helemaal in op en weet ze er smakelijk over te schrijven in haar stukjes. Streekromans vindt ze niets, maar ze laat zich toch een keer verleiden om in een zo’n roman te beginnen en dat pakt dan toch weer anders uit dan ze had verwacht. Ze doet niet aan regels of uitdagingen, ze ziet vanzelf wat in haar handen belandt.

Wat een heerlijke bundel

Ik had me voorgenomen om elke ochtend een paar columns te lezen, maar al gauw was ik verslaafd en elk vrije minuut zat ik verzonken in deze bundel. Ik herbeleefde tijden met het stukje over ‘Kruistocht in spijkerbroek’ en ‘Keetje Tippel’. En ik leerde ook dat herlezen zinvol kan zijn. Een boek dat je tien jaar later opnieuw leest, zal je anders beleven omdat je simpelweg meer levenservaring hebt. Boeken die toen ingewikkeld waren, lezen dan makkelijker weg en bijvoorbeeld het boek ‘Kruistocht in spijkerbroek’ lees je als volwassen lezer in 2025 anders dan als kind in 1998. Yep, met kerst 1998 las ik voor het eerst ‘Kruistocht in spijkerbroek’ van Thea Beckman en ik heb het nooit opnieuw gelezen.

Deze bundel is uitermate geschikt bij een leesdip trouwens en het is ook een leuke kennismaking met allerlei auteurs uit diverse tijden. Het zijn geen recensies, maar echt leesbelevingen en die schrijf ik zelf ook het liefst. Sylvia schrijft hoe ze diep in de nacht op zoek gaat naar een boek van Reve en dat ze via via oude kinderboeken in handen krijgt. Wat mij vooral inspireerde was dat ze niet teveel nadenkt over wat ze gaat lezen, ze krijgt ergens zin in, of iets komt op haar pad en ze neemt het mee naar bed. Het is allemaal niet zo moeilijk volgens haar en die boodschap wil ik voor mezelf onthouden als ik weer eens in een leesdip zit.