Mailen met Kiki van Dijk

7 januari 2024

Mailen met Kiki van Dijk

Kiki van Dijk is geen onbekende naam in thrillerland. Ze is vooral bekend met haar vakantiethrillers, maar met ‘Amsterdam’ bleef ze een stuk dichter bij huis.

Kiki van Dijk combineerde hierin een historische verhaallijn met een spannende verhaallijn uit het heden. Ik was onder de indruk en ik dacht: ik wil wel eens mailen met Kiki van Dijk! Zij gelukkig ook met mij, dus vandaag kletsen we over schrijfrituelen, over geschiedenis en over het hoogtepunt van haar carrière.

Je hebt een rijk oeuvre opgebouwd, hoe kijk je nu terug op jouw debuut ‘Zeevlam’?

Het oorspronkelijke idee was om een thrillerserie te ontwikkelen die zich afspeelde in kustplaatsen. Zo ontstond ‘Zeevlam’ en direct daarna kwamen ‘Ibiza’ en ‘Bali’. Maar gaandeweg paste het beter om de diverse locaties ook een karakter in het verhaal te laten spelen en toen breidde ik de reeks uit.

Terugkijkend zou je ‘Zeevlam’ beter Den Haag kunnen noemen. In dat boek was ik nog op zoek naar mijn eigen stijl die ik in de loop van de tijd heb gevonden. Elk nieuw boek probeer ik net weer iets anders aan te pakken (binnen de grenzen van het genre) om me zo als schrijver verder te kunnen ontwikkelen.

Heb jij bepaalde schrijfrituelen ontwikkeld?

Het basisidee van een boek ontstaat in de weken dat ik zoveel mogelijk films, musea of nieuwe plaatsen bezoek, veel boeken lees en naar verhalen van mensen luister. Als het begin er eenmaal is, dan maak ik een synopsis, werk ik de karakters uit en begin snel daarna te schrijven. Gedurende de eerste fase van het schrijfproces heb ik rust nodig, als ik eenmaal goed op weg ben, dan kan ik overal schrijven. In een café, park of gewoon in de tuin. Ik probeer altijd de locatie van het boek te bezoeken voor plaatselijke details en verhalen van inwoners.

Weet jij voor het schrijven al hoe de clou eruitziet, of komt dat juist tijdens het schrijven tevoorschijn?

Vooraf weet ik al hoe het boek eindigt en gedurende het verhaal kan ik dan ook kleine hints geven. Maar tijdens het schrijfproces kom ik wel altijd onverwachte verhaallijnen tegen. Karakters gaan zich ontwikkelen en doen dingen die ik niet had voorzien. Dat houdt het schrijven voor mezelf ook spannend.

Je hebt veel met geschiedenis, stel je mag voor research drie dagen naar een bepaalde tijd/gebeurtenis in onze geschiedenis en je kunt na drie dagen gegarandeerd ongedeerd terug naar onze tijd. Naar welke tijd/gebeurtenis ga je en waarom?

Ik ben zelf ook historicus en ik denk dat als een mens (of een land) zijn geschiedenis niet kent, hij zich ontworteld zal voelen. Daarom vind ik kennis hierover zo belangrijk. Geschiedenis zal zich nooit zo exact herhalen, maar we kunnen er wel van leren. Daarom zou ik graag in de periode van vlak voor de Tweede Wereldoorlog in Berlijn willen rondlopen. Om te zien en te horen wat er toen precies is gebeurd, waardoor het daarna zo kon ontsporen. En hopelijk kunnen we dan anno nu die signalen herkennen en op tijd ingrijpen. Op een bepaalde manier heb ik dat in mijn laatste boek Amsterdam ook proberen te doen.

Wat is tot nu toe het hoogtepunt geweest in jouw schrijfcarrière als Kiki van Dijk?

Pfoe, een lastige vraag. Ik vind het elke keer weer bijzonder als een boek uitkomt en mensen enthousiast reageren. Maar toen voor het eerst een boek van mij (‘Ibiza’) in de bestsellerlijst terecht kwam, was ik wel extra blij. Mijn grote droom was altijd om een boek te schrijven dat veel mensen graag wilden lezen. En die droom kwam op dat moment uit. Gelukkig is het daarna nog heel vaak gebeurd.

Ik hoop natuurlijk dat ik nog veel hoogtepunten als schrijver in het verschiet heb. Bijvoorbeeld een keer een vertaling van een boek of wie weet, zelfs een verfilming. Maar mijn allergrootste wens voor nu is dat ik nog heel lang boeken kan schrijven waar veel lezers plezier aan beleven.